آرشیف

ز د ســت مـنـکـرا ن د یـن و آ یـیــن 
حـضـور حـضـرت د ا نا ی ا ســرا ر

که چون اند رشـب جمعه شـب قـد ر؟
ره و رســم یـزیـد ی کـرده تـکــرا ر

دل شـب هـمـچـو دزدان با شـبـیـخـون
روا ن آ د مـیــت کــرد ه ا فـگــا ر

مـیــا ن د رۀ چـون گـور تـا ریـک
نـشسـتـه د ر کـمـیـن د زد ا ن مکا ر

چو وحـشی گـرگهـا ی تیـز د نـد ا ن
گـرفـتـنــد را ه مـرد م بهــر ا شکـا ر

که نـا گـه مـوتـر خــیــل مـسـا فــر
ز سـو ی چغـچـران گـشـتـه پـد یـد ا ر

مـیــا ن د رۀ تـا ریـــک و تــنـگــی
گـرفـتــنــد را ه مـوتـرهـمـچـو طـرا ر

ز را ه شــرع و دیـن بـیـگا نـه دا یـم 
تـفـنـگــد ا را ن بی آزرم و خونخوا ر

نه اخـلاق و نه عـفــت کـرده تعــلـیـم
چو خــرهـای کـه بگـسستـنـد ا فـسـا ر

به ا لـفـاظ رکـیک و زشــت گـفـتـی
به هـرکس د مـبـد م تکــرا ر تکـرا ر

زن و مـرد و جوا ن و پـیـر یک یک 
تلاشـی مـی شــدنـد بـر رســم اغـیـا ر

سـه صـف کردند گـروگـانان شان را
به حکـم پـرس وپال ، احوا ل واقـرا ر

هـزاره ، تاجـیک و پـشـتـون یکا یک
شـدنـد صف هـرکـدام بر وضع دشوا ر

زجـمـع ســی تـن ا فــرا د مـسـا فــر 
جــدا کـردنـد شـانـزده تـن به اجـبـا ر

دو تاجـیـک و چهــا رده تـن هــزا ره
شــد نـد بـر دسـت دژخـیـمـان گـرفـتـا ر

رها کـرد ند پس ا ز تحقـیـق و باز پـرس
به جـزء اهــل تـشـیـع حسـب پـنــد ا ر

دو تا جـیـک را جـدا کـردنـد زجـمـلـه 
سپــس حـسـب قـوما نـده کـــرده رفـتـا ر

عــروس و شـا ه را هــمــرا ه د و زن
به جـــرم بـی گـنـاهـی کـرد ه رگـبـا ر

سپــس رگــبــا ر کــرد نـــد با گـلــولـه
تـــن یـک یـک مـسا فـرهـا ی د یـنـدا ر

ز خـون نـو عــروس و شــا ه نـو رس
گـرفـته د شت و دامـا ن رنگ گـلـنـا ر

دل سـنگ و د ل د شــت و د ل کـوه
ا زیـن نا بـخــردا ن گـرد یـد ه بـیـزا ر

ز چـشـم کـوه و سنگ و د ره و د شـت
چکــد خون و خضاب ای یا ر هــربـا ر

ز پـژوا ک نـوا و ضـجـه آ ن شــــب
شـده مـا تـمـسـرا د ا مـــا ن کـوهـسـا ر

مگــر گــوش فـلـک کـر بـود آ نـجــا 
که نـشـنـیـد ا یـن هـمه فـریاد بـسیـا ر

روا ن حـــضـــرت حـــٌـو ا و آ د م 
ا زیـن و حشـتـگـری گـرد یـده آ زا ر

روا ن مـصـطـــفـی و چـا ر یـا رش
شـده نا خوش ا زیـن خـیـل جـفـا کا ر

که چـون؟ در زیـرنـا م پـا ک اسـلا م
جـنـا یــت مـی کـنــــنــد ما ننـد کـفـا ر

تو گـو یـی غــور اکـنـون کـر بلا شـد
به قـول اهــل خـبــره اهــل اخـبـا ر

جنایت های جـنـگی گـشـته مـر ســو م 
یـزیـد و شـمـر را گــرم ا سـت با زا ر

خــدایا ! ذ و ا نـتـقـا می ذ و انـتـقـا می
عـقـوبـت کــن جـفـا کـا را ن جـبـّا ر

وگـرنه وحــد تـی مـا را عـطـا کــن
که تا بر ضـد شا ن سـا ز یــم پـیـکـا ر

جوانـا ن را نـبـوغ تـا زه مـی بـخـش
که سـا زنـد فـکــروهـو خویش بیـد ا ر

دریـن کـشــور بـرا د روا ر با شــنـــد 
زهـلـمـنـــد پکـتـیـا تا بلـخ وفــرخــا ر

هـرا ت و با مــیــا ن وغـور و کا بــل
یکی با شـنـد بسا ن خوسـت وشیـنوا ر

نـبـا شــد مـرز د ر اســلام هــــر گـز
هــزاره تاجـیـک و پشتـون و تـا تـا ر

خـــد ا ونــد ا ! به آ ه مـا د ر پـیــر
که شــد از غـصـۀ فـر زنـد بـیـمــا ر

خـد ا ونـد ا ! به اشک طـفـل معـصوم
که ما نــد ه تا سحــر بـیــد ا ر بـیـدا ر

خــــد ا ونـــد ا ! به آه بـی کـسـا نــی
که دیـده رنـج و محـنـت هـا ی بسـیـا ر

به یا د لحـظـه هـای جـا ن سـپـرد ن
که مخـتـل مـی شـود احـوا ل وا فکـا ر 

ز با ن را خود به نام خویـش می خوا ن
بـبـخـشـا بـنـد ه گـا ن را حُــب دا دا ر

شـهـیـد ا ن را بهـشـت عـد ن کـن لطف
به فـیـض و بـرکـت ایـن عـیـد ا فـطـا ر

خــد ا ونـــد ا ! به حـق د وسـتـا نــت
به حق جـمـلگـی اصـحـا ب و انـصـا ر

به ایـن مـلــت تـرحــــم کـن خـد ا یـا !
که دارد ، د شـمـن دون قـصـد ا د بـا ر

بـرا ی رهــبـــران د یـن و د و لـــت 
عـنـا یــت کــن خــد ا یا عـزم و ایـثـا ر