آرشیف

درین روز ها شاهد تکرار سه پدیدۀ بزرگ وبا ارزش در کشور هستیم – پدیدۀ سالگرد استرداد استقلال کشور، – برگزاری دور دوم انتخابات ریاست جمهوری وشورا های ولایتی وقدوم ماه مبارک رمضان .ملت مظلم وراه گم کردۀ افغانستان بخاطر نجات از بحران ومصیبت به انتظار استقبال ازین پدیده ها نشسته اند. استقلال را مایه غرور وسر بلندی ، انتخابات را روزنۀ امید ور مضان را منبع فیض و نزول برکات الهی میدانند، آیا این پندار ها اثر عملی بر حیات سیاسی، اقتصادی واجتماعی ملت منتظر ودر ماندۀ افغانستان خواهد داشت؟،.هر چند در مورد انتخابات وفضائل ماه رمضان مقالات علیحده نوشته ام واما درین نوشته بیشتر بر استقلال کشور وپیامد های آن تمر کز صورت گرفته وبر پیامد های انتخابات اشاره کوتاه واز رمضان توقع بسیار خواهم برد..

استرداد استقلال افغانستان: نمیدانم ما در کدام موقعیت وجایگاه از تاریخ قرار داریم، زمان افتخار بر آزادی واستقلال است ویا شکوٍه وفرار از اسارت ووابستگی؟از طریق رسانه های تصویری مشاهده میگردد که حین تجلیل از سالگرد استرداد استقلال کشورعلاوه از نمایندگان سیاسی انکلیس، افسران بلند رتبه نظامی وفر ماندهان عملیات صحراهای تفتیده وسوزان هلمند در جنب نمایندگان چهل کشور دیگر که عملا استقلال کشور را زیر سئوال برده اند یکجا با حاضرین مجلس وحاکمان اسیر ما کف میزنند.نمیدانم سخنرانان ومبصرین سیاسی کشور از استقلال چه تعبیری دارند ونمایندگان کشور های دیگر که حیثیت قیم وسر پرست نظام سیاسی کشور را دارند ازین تجلیل ها چه انتباه دارند.، آیا استقلال را یک تحول مقطعی مربوط به تاریخ مشخص میدانند  که در یکزمان نصیب مردم افغانستان گردید وحال یاد آن روز را گرامی میدارند ویا استقلال نعمتی است که باید همیشه در سایه آن زندگی کرد؟.به نظر من اگر استقلال برای یک روز ویا یکهفته باشد نبودش بهتر است چون درین مدت کوتاه همه چیز به هم ریخته هیچ مجال برای بالندگی ، پیشرفت و سعادت برای ملت باقی نمیماند،

پیامد استقلال:هیچ نامی شایسته احترام وتجلیل نیست مگر اینکه اثر وپیامد مثبت در زندگی مردم داشته باشد واگر پیامد اخراج یک ابر قدرت زمینه ساز حضور قوای نظامی چهل کشور دیگر باشد از چنین استقلال اسارت بهتر است، حیف است که مردم در دور انقطاع {از خروج یکی تا آمدن ده های دیگر} در بی تکلیفی وبی سر نوشتی به سر بردند … استقلال کشور در حالی تجلیل میشود که تا هنوز کشور ما در دام نفاق شقاق دودودستگی وهمه عواملیکه  اسارت را توجیح وکشور را در دام بیش از چهل کشور دنیا اسیر نموده  قرار دارد، در چنین حال وهوای تجلیل وبزرگداشت از قهر مانی ودلیری چه مفهوم دارد؟

درست است که نود سال قبل انگلیس با امضای معاهدۀ استقلال افغانستان را برسمیت شناخت واما این استقلال چه دست آورد خجسته ونیکوی را به ار مغان آورده است؟یقینا اوراق تاریخ کشور مانند دورۀ اشغال واسارت همچنان خونین است وما هیچ افتحاری بعد از استقلال نداریم. ملت های بر استقلال می بالند که بعد از اسارت واشغال خود قیم وسر پرست کشور ومقدرات خود بوده قدم در راه تمدن ومدنیت بر داشته  بی نیاز وخود کفا باشند ، ولی ما جزء امضای معاهده وچند داستان خیالی چه دست آوردیداریم که بر استقلال وآزادی میبالیم.؟

{همه سخنرانان بپاس بزرگداشت ازسالگرد استرداد استقلال کشور می فر مایند.:مردم افغانستان در مراحل مختلف از ادوار تاریخ کشور شان فراز و نشیب فراوان دیده و سپری نموده اند ، خط زرین از مبارزات آزادیخواهی این سرزمین همیشه در دل تاریخ و اذهان ملت قهرمان افغانستان و جهانیان ثبت است و انهای که  با قامت استوار علیه تجاوز و استبداد مقاومت نموده و کشور شانرا نجات داده اند ، وارث افتخارات این سرزمین اند و مردم افغانستان شهدای راه حق و جهاد را فراموش نمی کنند؟؟؟}چه نشیب وفراز های نکبت باری؟چه خط سرخ وخونین وتعفن زائی؟ چه قامتی رسای که گاهی هم  راست نشده؟ وچه وراثتی جانکاهی از استقلال؟ شعار های خیالی عاطفی مزاجی .عاری از واقعیت….

این ادبیات شرین وکلیمات رنگه به هیچ صورت درد نا بسامانی های ملت یتیم وبی سر پرست افغان را دوا نمیکند، ما تا هنوز که هنوز است استقلال نداریم، از لحاظ نظامی وامنیت وابسته ،از لحاظ حقوق محروم وقانون اساسی تحت نظر واشارۀ دیگران تدوین میگردد، در بعد فر هنگی از ارزش های ملی ودینی خود می گریزیم وبه دیگران پناه می بریم ،از لحاظ اقتصادی دست مان به هر طرف دراز است وبا گر فتن پول همه ارزشها از جمله استقلال را بباد میدهیم.کشوریکه از لحاظ سیاسی وابسته، از رهگذر نظامی وتأمین امنیت در مانده ومحتاج به استعمار، از لحاظ اقتصادی از فرد کوچه شروع تا صدر نشین مقام ریاست جمهوری گدا، چه آزادی واستقلال دارد؟ بادیده درائی تمام  همه استعمار گران با لفعل کشور را بخاطر تجلیل از استرداد استقلال در صف اول مجلس مینشانیم تا بخاطر استقلال ما کف زنند. اما نمیدانند که ایشان از ته دل به این استقلال لبخند تمسخر آمیز میزنند.

افغانها از استقلال  خیلی فاصله دارند:! بخاطر اینکه افغانها از استقلال بر داشت وتعبیر نادرست دارند.استقلال معنی اش خود کفائی وبی نیازی از دیگران است مفهومی که در حق دولتمداران افغان صدق نمیکند.اگر انکلیس خسته شد ورفت آنرا استقلال میگویند باز روس را میخواهند وبعد ازان اشغالگری دیگری را عدۀ از اشغالگران پول ومنصب میگیرند، خون ،استخوان وگوشت پاره های مردم مظلوم را مصاله قصر های رنگین خود میسازند وباز همین دست نشانده ها بیشتر از استقلال وآزادی صحبت میکنند.عدۀ که زیر نام آزادی می جنگند ،دم شان زیر پای یک خارجی دیگر است تحت حمایت یک خارجی دیگر بما استقلال می آورند.؟

دلیل دیگری دوری از استقلال این است که مفهوم استقلال عزت وسر افرازیست قومیکه همیشه اختلاف دارد ودر بحر نفاق وشقاق غرق است گاهی هم ذائقۀ عزت وسر بلندی را نمی چشد،چنا نکه خداوند ج نفاق واختلاف را بد ترین گناه وپاداش آنرا ذلت وخواری خوانده است. تا زمانیکه اختلاف در سر زمین ما حاکم است صحبت از استقلال وغرور وسر بلندی شعار بیجاست.در قرآن شریف ذکر است که خداوند ج همه گناهان را می بخشد به استثنای شرک واما هارون پیامبر برادر حضرت موسی ع تفرقه واختلاف را از شرک بدتر پنداشته به همان دلیل قومش را  که یکجا به گوساله پرستی رفتند ممانعت نکرد.ودر جواب حضرت موسی فرمود{إنی خشیت أن تقول فرقت بین بنی إسرائیل . آیه}من تر سیدم مرا به تفرقه اندازی بین اولادیعقوب متهم کنی به همین دلیل از شرک شان صرف نظر کردم ومتحد شان نگاه داشتم.لذا تاز مانیکه نفاق وشقاق در کشور حاکم باشد إعتماد، إعتبار، باور وهمدلی وجود نداشته  این قوم قیم وسر پرست مقدرات خود نخواهد بود ودیگران اند که امور شانرا رهبری مکینند.استقلال در اتحاد یکپارچگی محبت وهمبستگی است نه در جنگ وکشتار ونفاق وانفجار وانتحار.

واما پیا مد انتخابات: بلی این بازی تکرار میشود اما متأسفانه هیچ اثر مثبت در رند زندگی مردم پدیدار نخواهد شد، عدۀ زیاد از صاحب نظران از اوج گیری وعمیق شدن بحران بعد از انتخابات صحبت میکنند. اگر جناب حامد کرزی پیروز شود با ادامه وضعیت کنونی بحران اوج میگیرد واگر رقیب آن جناب داکتر عبدالله به پیروزی برسدباز هم اطرافیان تنگ نظر وحریفان متعصب عرصه را بر مردم تنگ تر ساخته بحران امنیتی عریض تر وعمیق تر خواهدشد.

چه باید کرد؟: بعد از سالروز استقلال وانتخابات ماه رمضان فرامیرسد، با آمدن ماه مبارک رمضان توبه، تعهد بر ارزش های انسانی واسلامی وحرمت گذاری بخدا وقرآن راه بیرون رفت از بحران است… اما شما شاهد خواهید بود که در رمضان هم همه حرمت ها شکسته می شود ومدعیان اسلام، آزادی واستقلال از خظ سرخ میگذرند بازهم خون اطفال، زنان وپیر مردان وسائر بیگناهان بر خلاف دستور پیامبر خدا در مقدسترین ما ه سال حناگر انگشتان ستمگاران خواهدید بود. خدایا راه درست انسانیت واسلامیت را برای ملت مظلوم وراه گم کردۀ افغانستان عنایت فرما..آمین