آرشیف

کاکایم محمد عثمانی یعقوبی از شخصیت­های پرتلاش، کاکه، عیار و بارفیق است. من و او تقریبا از هم سن و سالان هستیم. او چهارمین کاکایم در تشکیل پرافتخارِ خانواده­ی ماست. از روزیکه دستِ چپ و راست خود را شناختم؛ با وی هم­بازی و رفیق بودم و هستم و همیش یکدیگر را “لالا” صدا میکنیم.

محمد عثمان یعقوبی بعد از فراغت از دوران لیسه، شامل تربیه معلم عالی غور شد؛ باز از قضای روزگار همصنفی بودیم و از رشته ادبیات به موفقیت بیرون آمدیم. رفت کابل و شامل دانشگاه کاردان شد؛ در جریان آخرین سمسترش که بوی دود و باروت؛ ناهنجاریهای اجتماعی و کسورِ فرهنگی برایش ناخوش آیند بود؛ رهسپار اروپا شد. اکنون توانسته است که با جد و جهدِ تمام به سویه کارشناسی (لیسانس) مدرک تحصیلی خویش را از دانشگاه بین المللی شهر ویلنوسِ کشور لیتوانیا در اروپا از دانشکده روابط بین الملل و میان­فرهنگی توهم با پیروزی به پایه اکمال برساند.

خیلی متاثر هستم که دور از وطن و اعضای خانواده است ولی خوشتر از آن اینکه جوانان باغرور و دانشمندِ چون فیصل خادم از ساکنین دولتیارِ غور و داکتر شاه محمد شهاب از قاطنین غلمینِ چغچران با اویند و او را همراهی میکنند.

امیدوارم که ترک تحصیل ننموده و خستگی از تحصیل را در ذهن و فکرت راه ندهید. ادامه دهید، تا اوج مدارج علمی و قله های بلندِ دانش و معرفت. به امید روزیکه ازین غمستان برایت واژه های بهتری را بهم پیوسته تا نثارِ دوره های ماستری و دوکتورایت شوند.

موفق باشید

غلام رسول مبین

غور، چغچران