آرشیف

نظر به تقویم توافق نامه سیاسی حکومت وحدت ملی، 29 سنبله پایان عمر مشروعیت ریاست اجرایه است. هر قدر به 29 سنبله نزدیک می شویم، نگرانی ها از اعلان لغوی این کرسی از سوی رییس جمهور بیشتر می شود.
ایجاد پست ریاست اجرایه در حقیقت تا رسیدن به یک سلسله تغییرات در درون نظام بود که متاسفانه تا بحال که چند روزی بیش به پایان عمر آن نمانده هیچ کدام از این پیش شرط ها از تغییر نظام (از ریاستی به پارلمانی) تا برگزاری لوی جرگه و تعدیل قانونی اساسی، برگزاری انتخابات شورای ولسوالی ها، اصلاح نظام انتخاباتی، توزیع تذکره های برقی و غیره هیج یک از این خواسته ها که می بایست تا بحال به منصه عمل می رسید، شوربختانه بنابه راه اندازی بازی های موش و پیشک و قهر و آشتی های یومیۀ هردو بزرگوار فرصت رسیدن به این خواست ها را گرفت و اکنون آقای غنی بطور سیستماتیک و پلان شده عبدالله و پست اش را به عنوان لقمه ی در دهان گرگان در کمین نشسته انداخته و راه انتقاد جناح های زیادی را بر دوام کار ریاست اجرایه پس از تاریخ 29 سنبله باز کرده است. ازینجاست که می شود اظهان کرد که غنی و متحدین سیاسی اش پس از پایان مشروعیت ریاست اجرایه، بر لغوی این مقام طرح های سیستماتیک را روی دست خواهند گرفت؛ زیرا در شرایط کنونی که این اقدام می تواند هم حمایت گروه های سیاسی را به همراه داشته باشد و هم حمایت مردمی را برای غنی فرصت طلایی است…
امید می رود "اتاق فکر" ریاست اجرایه برای بقای این کرسی فکرمعقول و تدبیر لازم بسنجد، در غیر آن اتفاق چنین قضایا از سوی غنی به هیچ صورت ناممکن نخواهد بود.
شاید تعداد به رسم اعتراض از درون ریاست اجرایه چنین اقدامی را از سوی غنی ناممکن بدانند، ولی ما تجربه بسیار چیزی های ناممکنی را در درون حکومت وحدت ملی از سوی غنی ممکن دیدیم و می بینیم. مشت نمونه خروار؛ وقتی آقای غنی و نورستانی بعداز یک سال نتیجه انتخابات را دور از انتظار برمعنای برنده و بازنده اش اعلان کردند و یک نوع برد تاریخی را برخود و برتیم خود به ثبت رساندند، در آن زمان ریاست محترم اجرایه در حالیکه طرفداران مردمی اش را نیز به همراه داشت چی واکنش نشان داد؛ که حالا اگر غنی بعد از تاریخ 29 سنبله پست ریاست اجرایه را ملغا اعلان کند آنها دست به کدام اقدام واکنشی بزنند؟!… این درحالیست که ریاست اجرایه تا بحال بنابه کمبودات و نارسایی های زیاد را که در مقابل هوادارانش داشت، این پایگاه مردمی را هم تا جای از دست داده است.
از غنی به عنوان یک  سیاست مدار شوونیست در لباس متفکر باید ترسید. آقای غنی برای تحقق آرمان های …،… و همفکران سیاسی اش در تاریخ معاصر افغانستان با {مقایسه زمان} بی پیشینه بوده و تا امروز هرچه را که خواسته است بدون ممانعت شریک قدرتش عملی کرده است. اینجا تفاوت ها میان غنی و عبدالله زیاد است؛ آقای عبدالله به هر فصل سال در خطابه هایش از چهره عوض کردن ها حرف می زند تا از دست آوردهایش؛ ولی برعکس غنی با همان چهره ی کلیشه یی و تکراری که قبل از انتخابات داشت که همواره از "عدالت اجتماعی در زندان ها" تا داعیه ….، و رعایت برابری در …. وغیره حرف می زد، در این مدت دو سال و اندی غنی با درک این مسئولیت که برای کار کاربردی و عملی نیازی به تغییر چهره نیست؛ همه را آهسته و پیوسته عملی ساخت و اکنون در مقابل هوادارانش با افتخار از عملکرد حرف می زند تا از تغییرچهره.
از طرف دیگر باخت عبدالله در برابر غنی از آنجا شروع می شود، که آقای عبدالله همیشه واکنشی عمل می کند تا کنشی و برعکس غنی کنشی عمل می کند تا واکنشی. آقای غنی هرقدر بر متحدین سیاسی و چهره های مطرح و محبوب تیم اصلاحات و همگرایی می تازد عبدالله سکوت است تا اینکه نوبت برخود جناب عالی می رسد و بعداً با گلایه پردازی می خواهد با رقیب سیاسی اش مقابله کند؛  در حالیکه در میدان سیاست، تضرع و التماس برای حق خواهی نشانی شکست است. غنی با دستگیری سکتورهای قضایی و عدلی برای حرف هایش مستند سازی می کند و هر روزه در خطابه هایش از مفسدین و غاصبین با چهره های مشخص که منسوب به تیم عبدالله هستند یاد آوری می کند و تاجای که آنها را مانع پیشرفت کارهایش در امور مملکت داری می داند؛ غنی با این کارهایش از یک طرف خود را شخصیت خدمتگذار، وطن دوست و دارای برنامه به معرفی می گیرد و از طرف دیگر در پی تضعیف و بد نامی تیم رقیبش است؛ اما در این صورت عبدالله هیچ برنامه برای واکنش بالمثل در مقابل غنی به عنوان یک حربه فشار ندارد جز گلایه و شکوه. عبدالله تاهنوز پی نبرده که با گلایه کردن نمی شود حکومت کرد، برای مبارزه کردن دل شیر می خواهد نه اسباب آرایش و پیراش… آقای عبدالله باید بداند که به اساس رای مردم آمده است و مکلفیت دارد تا از اعتماد مردم دفاع کند تا چی وقت جانکیری به سراغ جناب ایشان بیاید و دست هایش را بالا کند؟ آخر تو خو از پنجا پنجا حرف داشتی جناب بزرگوار….
 پس امید می رود این خواب صدارت نا تمام نماند و بزرگواران مقام اتوپیایی اجرایه یک عمل پیشگیرانه را برای رفع این نگرانی روی دست بگیرند در غیر آن بعد از دست دادن افسوس خوردن فایده نخواهد داشت.
پ.ن: خلاصه اینکه غنی به هر قیمت که باشد یک هیاهوی را برای لغوی کرسی ریاست اجرایه به راه می اندازد….. دور از انتظار و بدون در نظر گیری پیامد کارش این رسالت را انجام می دهد، اینکه بعد از اجرای این تصمیم چی می گذرد برای غنی فرق نمی کند.

راغب
کابل
27 سنبله