آرشیف

بگــو  ای د ل سـخـن  بـر یـا د سا قــی
ز شــوق  نامــــه ُ  د لـشــا د  سـا قــی
 
نـوشـــتـه  نا مه ُ نـثـــری  کــه  گـویــد
حــــد یـث  فــطــرت  آزا د  ســا قـــی
 
ز فـحــوا یـــش  نوای  عشــق  خـیــزد
رسـا تـر خـامه  و فــریــا د ســـا قـــی
 
به حـســن خـلـق او هـسـتـنــد  مــا یـل
تـمــام  قــوم و خویـش اجـداد  سـا قـی
 
مـحـبـت عـیـب و نـقـصـان مـی ندا ند
د لــی آ شـفــتـه  ُ فـــرهــا د سـا قــی
 
جــمـا ل آ فـریـنـش فـیـض  بخـشـــد
به  د یـد و فــکــرت  آبـا د  سـا قــی
 
خـداوندا  به فـضــل و شـفـقـت خـود
مکـن خــم قـا مـت شـمـشـا د سـاقـی
 
الــهــی در هـمـه  عـمـرت نبـیـــنـد
غـــــم  و بـیـمـــا ری  اولاد سـا قــی
 
فـضـای صـنـف ومـکـتـب نـور دارد
ز یـمــن  دانــش و بـنـیــا د  سـا قــی
 
 مـنـور کــن  خــد ا ونــدا به  لـطــفــت
روا ن  د شــــمـــن  شـیــّـاد   ســا قـی
 
دعـا یــی  صبحگا هـی فـیض بـار اسـت
مـبــر از خـا طــر  و از یـا د  سـا قـــی

ارادت مـنـد تان فـضـل الحـق فـضـل
چـغـچـران  جوزای سال 1390 هـجـری شمـسی
این نوشته گگ به  احـتـرا م نـوشـتـه جناب استاد نبی ساقی زیـر عنوان (( یک زمستان با استاد فـضـل )) سـروده شــد ه است و از جمله ُ خاطرات  بسار شیرینـم در زنده گی به حساب میآ ید .خاطرات که هرگز فراموش کرده نمیتوانم . آرزو مندم این همنـشـیـنی ها برای جوانان ونوجوانان وهـمـهُ افراد جامعه ُ ما که از جنگها ونفاق  ها به ستوه آمده اند ودر اقلیم های دل ها  فقط غم واندوه وتنفـر حاکمیت دارد  درسـی باشد از همدلی وهمدردی وهمیاری و محبت واعتماد  و ایجاد اخلاص واحترام به یک دیگر با وصـف تفاوت های اندیشه ای ، حزبی ، گروهی ، قومی و غـیـره وغیـره  به قول حضرت استاد سخن جناب خلیلی  : ارتباط معنوی بر تر ز ربط  پیکـری  است. هر چند مـن بسیار شرمنده ُ آن همه لطف ها ی فراوان، دوستانه وکاملاُ  اخلاصمندانه ُ شان در ین مدت  میباشـم وهـرگز با زبان الکن وقـلـم شکسته و افکار گسسته نمیتوانم اظهارسـپاسـگزاری نمایم . لذا خواستم برای خوشی جوانان عزیز کشور چیزکی را شعر گفته بنویسـم تا از یکطرف  مضمونی برای سر گر می ایشان باشد و از جانب دیگـر خاطره  ماندگار از محبت وصمیمت نسبت به همدیگـر.