آرشیف

بـه  گــوش  آ مـــد  نـــوای  زنـگ  مـکـتــب
دگـر گـون شــــد   فـضـا  و  رنـگ  مـکـتـب
 
بـهـــا ر  آمــد  زمــســتـا ن  رفــت  ای  د ل
بـیـا  !  بـشــنــو  نـوا ی  چـنــگ  مــکـتــب
 
صــــد ا ی  هـای  و هـوی  نـو نـهــــا  لا ن
نـمــود  صــلـــح  مــکـــتــب  جــنگ  مکـتـب
 
دریـغ  اسـت  ایــنـکـه  فــر عـونـان  دورا ن
زنــنــد  سـنـگــهــا  به  پـای  لـنـگ  مـکـتـب
 
به  آتــش مـیـکـــشــنــد  هــر جـا  مـــد ا رس
کــنــنـــد  وارونـه  تا  فـــر هــنــگ  مـکـتــب
 
نــبــوغ  و فـکــرت  و هـو ش و فــرا ســــت
گــــران  کــرده  به مــردم   سـنـگ  مـکـتـب
 
فــلا طــو ن مــی شــونـد  او لاد ایـن خـاک
گـر افـتــنـد  هـر کـجا  در چـنـگ  مـکـتـب
 
ر بـا یـد جان  و دل  هـــر جـــا  ز هــر کـس
دو چـشــم مسـت  و شـوخ و شـنـگ مکـتـب
 
ز اســـتــادان  هـــمـیـن  با شــــد  تــــمــنــــا
کـه  دارنـــد  احـتــــرام و هــنــگ  مـکــتـب
 
جـــوا نـا ن هــــم به شــــور نــو جـــو ا نــــی
کـنــنـد  صـیـقــل به  د ا نـش  زنـگ  مـکـتـب
 
خـوشـــا  روزی  که  با ز  آ یــد   ز مــا نــی
بـکــو بـنــد   کلـــه هـا ی   مــنـگ  مـکـتــب
 
ز اوبــا شـــــا ن  بــــی  آزرم  پـــر ســـنـــــد
کـه چـونـســت ضـر به هـای  د نگ مـکـتـب ؟
 
خــداو نــد ا !  به  فـضــل  عــلــم وعـــر فـان
 بــیــفـــزا  بــر  جـــلا ل  و  نــنـــگ  مـکـتــب
 
هــــد ا یــت   کـــن  خـــد ا یـــا   مــــلــتــم  را
فـــر ا غــــت  د ه قـــلــو ب  تـنـگ  مـکـتـب

اوسـتـاد فـضــل ا لـحـق  فــضـــل
دیار فـیـروز کـوه
حـمـل سـا ل 1390 هـجـری شـمـســی
 
ایـن پارچه به مناسـبـت به صـد آمــدن زنگ مکـتـب و افـتـتاح سال تعلـیـم جـدید معارف(1390 ) بـر اسـاس تقاضای یکـی از شا گردان  فـی الـبـدیهـه سـروده شـده اســت  تا او هـمـزمان با آغاز سا ل تعـلـیـمی آنرا زمـزمه کنـد یقیـن  دارم که عیـوب فراوان دارد اما به بزرگواری اهـل عـلـم وادب اطمینان دارم که بر ان به دیدهُ اغماض مینـگـرنـد .