آرشیف

( !اشتراک کننده های نشست اطریش نیز بخوانند)

به کجا قرار داریم و به کجا ر‌وانیم و همه روزه مصروف چه ایم؟ 

آیا تلاشهای ما نتایج مثبت و یا معکوس ( کنتراپرودکتیف) دارند و نجات ما در عالم أسباب  کدام است! به بخش از جوانب انتخابی میپردازم: 

در تمرکز و تأکیدات به صورت صریح و یا از جریان بحث روشن است که تحت تأثیر شدید این زهر پاشی ها که خود معذورانه در موارد، علم بردارین، دشمن قرار ګرفته و خود حتی نا خود آګاه شرارت و زهر پراګنی داریم! 

اصل قوم و زبان در دولتداری  راه حل نبود و نیست! 

حاکمیت وسیع البنیاد اساس نیست، حاکمیت مشروع و نا مشروع اساس بود و هست! 

دور نه رویم بحث های انتاګونیز طبقانی( آشتی ناپذیری طبقاتی را به جایش بګذاریم)  و به بیست سال جمهوریت کمی مکث کنیم: در جمهوریت ما را بخاطر به این نامهای زبان و قوم و مذهب و …  به جان هم انداختند و انداخته توانستند که تا وحدت و اخوت اسلامی ما خدشه دار و ما به جان هم چنان به جان هم بیافتیم، تا ضرورت احساس کنیم که به ایشان ضرورت داریم! 

ساختار های حاکمیت و تقسیمات قومی و ساختار های قومی و زبانی به پشتیبانی مالی ایشان و حتی شورای مردم سادات و … به شدت و وسعت تشکیل و عدهٔ از ماهها درین راستا به رئیس و رهبری آن مباهات داریم!ً

این هم شد شوراء ها و این هم شد ساختار ها! نمی دانم مسلمان افضل و برتر و کدام وجایت  مشترک و چیزی برای کار مشترک  در چوکات این شوراء  ها وجود دارد که مسلمان در چوکات مشترکات محله و در چوکات اسلامی کرده نمی تواند و یا بهتر، نه خواهد توانست؟  

به طور مثال و با تمام احترام به تمام اعضای ارجمند این شوراء سؤال پیدا میشود که: شورای سادات؟ بر چه و کدام مقاصد ایجاد شده این شوراء به چه کار مصروف و چه کار مشخص و متفاوت به حساب سادات بودن میکند؟

آیا در افغانستان کدام قوم مشخص و واحد توانسته کار و وجیبهٔ بززګ ملی سراسری را تنها اجراء کند؟ 

آیا عبدالرحمن خان، پسر افضل خان، برادر زادهٔ امیر شیرعلیخان، ( قرار یک  روایت به تفاهم انګلیس و روس ) بعد از ۱۱ سال تبعید با عساکر ترکمن و ازبیک ، بعد از مرګ مرموز امیر شیرعلیخان و ملاقات با نمایندهٔ انکلیس در شمالی، در حالیکه جاه نشین تخت غازی أیوب خان در میوند،  علیه انګلیس میجنګید، عبدالرحمن خان وارد کابل و اعلان پادشاهی نه کرد؟  

شورای قوم … همچنان! 

وطن و کشور و فرهنګ و تأریخ و کارنامه های مشترک یک محل و درین میان زبانهای ملی و مشترک که برای نشو و نمای آن کار کرد و ګویندګان آنرا در چوکات ملت بر مشترکات و انکشاف افتخارات هریک شان زمینه ساز شد، ولی وطن و افتخارات مشترک به همه تعلق دارند و در اصل مادر وطن ، اصل انسان و انسانیت مشترکات و دست آوردهای مشترک تمدن دیروز و امروز داریم و برای بهبود امروز و فردا باید مشترک کار کرد! 

کنسرت آواز خوانان اخیراً زیر ستیج شورای تاجیکان … لندن – نسیمی) یعنې چه؟ 

مګر حتمی است به نام و زیر ستیج افراد روانی و تقسیم ملت افغان باشد؟ 

تلاش برای تعمیق افتراق و تأکید به حل قومی و زبانی، در حالیکه اصل شهروندی، اصل مراعات قواعد مشترک ، مشروع قبول شده و اصل دیکتاتوری قوانین متداول، مشروع و خوب موجود باشند، چرا به چنین، تقسیمات منحط و مشکل ساز باقی بمانیم که راه حل عادلانه و معقول هم ندارند. 

مګر کی این و یا آن قومندان و سپهسالار و قهرمان یا مریض متعصب روانی را که از افغان و افغانیت نفرت خود را کتمان هم نمیدارد، حق داده،  به نام این  و يا آن قوم ، زبان تجارت بکند؟ 

وی را کی نمایندهٔ این و یا آن قوم ساخت و کی به نمایندګی کی در حکومت تأکید شدهٔ مبنی بر « ایجاد حاکمیت که تمام اقوام خود را درآن ببینند، حضور خواهد داشت و به کدام مشروعیت؟ » 

عدهٔ ساکت و تلاش دارند تا خود را بچ تا نه شود به این افراد فتنه ګر و متعصب مواجه نه شود! 

همین شد ادای رسالت و : 

اګر بینی که نابینا و چاه است! 

اګر خاموش بنشینی ګناه است! 

این تاجران قوم و زبان و مریضان روانی  را کی نملینده ساخته و به نمایندګی کي و در نتیجهٔ کدام انتخابات و نتبجهٔ انتخاب کی؟ 

مبارزه به اساس مدت زمانی مشترک  ( جمهوریت و یا امارت) اصل خوب مبارزه نیست! 

اصل ادای رسالت باید برنامه محور باشد! 

شما ګه را حیاء کردن میخواهید؟ ابتذال در دیمومراسی و آزادی و اعمال خلاف ارزشهای افغانی و اسلامی را؟؟؟

آنهایکه در بیست سال جمهوریت فرصت های طلایی، غیر قابل تکرار عصر را به هدر دادند، خیانت کردند و پول اندوختند و به نام قوم و زبان تجارت و ظلم کردند، به کدام صلاحیت و کدام مشروعیت خود را اجازه میدهند که حال بنشینند و همه را منحصر به خود ساخته و عوض ملت افغان، و عوض یک شهروند و یک رأی حق تصمیم را به خود منحصر ساخته و عوض ملت با با معامله به استخبارات خارجی و … خود را تصمیم ګیرنده  و 

به تجارت زبان و قوم، موجب شرارت و فتنه شوند؟ 

نه چنین مشروعیت و صلاحیت با کس از ایشان نیست و در تناسب تخلفات و جنایات بیست سال ګذشته تخلف و جنایات حکام موجود افغانستان دریک ترازو و حتی در پله های مساوی قرار خواهد داشت! هیچ یک شان ګل بر سرملت نه ګذاشتند و ملت را بیچاره را بیچاره تر، آواره و سرګردان کردند و خود زر اندوختند و به زرق و برق زندګی ، شرارت و فحاشت غرق شدند. عدهٔ درآن افراط و عدهٔ با افراط و تفریط نیم جامعه را از فعالیت و ادای رسالت محروم ساخته، کار و کسب علم که وجیبه است، بر نیم جامعه محدود و ممنوع کردند و هنوز هم مدعی و مدعیان حق أند. سیاه خود را سفید پنداشته که حق خود شان و معذور أند و درین دنیا این شرارت و انتخاب انسان فلسفهٔ وجودی انسان است، تا در روشنی هدایات آسمانی و پیامبران، انتخاب خود را داشته و از انتخاب خویش پاداش و جزا ببرند. اما هیچ کس به شمول پیامبران حق دادن هدایت را ندارند. ایشان حق تحمیل و هدایت به انتخاب بنده و در نهایت أمر به دست ألله متعال هست! 

انسانها، اقوام و قبایل در حکمت الهی و برای تعارف أند ولی مسلمان، برتری انسان به تقوی هست! 

ګرد همآیی ها و تلاشهای محلی و جهانی کتله های معین حق شان هست، این حق برای توبه و استغفار و عفوه ګناهان ګذشته، حق هر انسان است، ولی خود را سر سبد سایرین دانستن و برشرارتهای خود تأکید کردن، از ناروا های مختلف، چور و چپاول خود چشم پوشی و خود را قهرمان و پیرو قهرمان و صاحب کل اختیار افغانستان مانند بیست سال ګذشته دانستن و درهمین استقامت اکت و روش کردند، آب به آسیاب حکام مطلق العنان و تمامیت خواه موجود افغانستان ریختن است که نه مشروعیت دارند و نه قابل قبول أند! 

نفرت و انزجار قسماً موجه در برابر دیموکراسی، آزادی، حقوق بشر، جمهوریت و سایر این مبادی در مبدأ ممکن بشری در نتیجهء عمل کرد حکام بیست سال جمهوریت و عملکر های همکاران شان در شرق میانه، فلسطین و جهان است! 

راه حل: همه ای  افغانان با احساس( بدون تفکیک جمهوریت و امارات)  ملی و وطن خواه باید و باید برای روند ملت  سالاری، مشروعیت حاکمیت متداول وحاکمیت قوانین خوب و مشروع کار کردن مشارک و ملت سالار ، به نحوی کار را هماهنګ سازند که همه تدابیر بران آن کار کنندتا صلح و استقرار قایم شود ، زمینه و فرصت عفوی ګناهان بوجود آید. امنیت و استقرار درکشور بر اساس حاکنیت قوانین مشروع و نه بر اساس سلیقه و تقوای خوب افراد، تأمین شده بتواند! همهٔ حکام باید مجری قانون باشد که این قانو از قبل نافذ و جامعه بر آن توافق کرده ، حدود و ثغور هر چیز درآن از قبل روشن باشد. 

اصل یک شهروند و یک رأی و ساختارهای نظارت و کنترول مستقل بر همهٔ أمور مسلط ګردند. 

میدانیم این یک پروسه است و یک شبه شده نمی تواند، و میدانیم عدالت مطلق در دربار الهی هست ولی تعهد و سفارشها و تأکیدات فوق  را بشریت در حد توان خویش تجربه کرده و به صورت نسبی ممکن به دسترس أن میباشند که ازیک جای باید آغاز کرد. 

ما در چوکات چتر بزرګ مدافعان منافع ملی، محور ملی و مبارزان ملی این تلاش ها را یکجا به دهها سازمان، صدها و هزار ها شخصیت ملی، مستقل، متعهد و کار دان شروع کرده و برای تحقق آن کار میکنیم. 

بیایید مشترک ادای رسالت کنیم و نه ګذاریم در ګذشته و ساختار های منحط ګذشته و تخلفات بند و آیندهٔ خود را نیز بر تخلفات و خاصتاً تخلفات بیست سال جمهوریت بنا و  در غلطی ها و لغزش های صریح خود پاء فشاری کنیم! 

از دهها تخلف مستند دیګر در بیست سال جمهوریت، مګر حضور عساکر بیګانه، خدمت  و مسابقه در جاسوسی و اجرای دساتیر شان توجیه و مبرر  دارد؟

حضور طویل المدت در پاکستان و ایران و افتادن در دامهای استخباراتی شان توجیه و مبرردارد؟ 

حال باید به خود آمد و برای رهایی واقعی، بدون افراط و تفریط کار کرد و این ممکن هست! 

و من الله التوفیق

دوکتور صلاح الدین سعیدی 

۲۴/۶/۲۰۲۴ 

۰۰۴۴۷۸۸۶۴۷۴۶۳۸