آرشیف

روز جمعه برابر با 25 ماه حوت 1402 هجری شمسی که مصادف بود با پنجم ماه مبارک رمضان – با تاسف و تالم بی پایان که یکی از شخصیت های صوفی، عرفانی، انسان نیکو نام و خجسته خصال، مردِ عالم و دانشمند و صوفی و عارف سوخته حال و وارسته ی راه طریقت و پیرو شریعت مرحوم الحاج آخندزاده صاحب غلام یحیی را از دست دادیم. به نظر من بهترین لقب “بلبل خوش الحانِ تصوف و عرفان در غور” خواهد بود که برایش نهاد. دور حقیقت نیست که آواز خوش و لحن عالی اش عاشقانِ زیادی درین دیار دارد.

روانشاد آخندزاده غلام یحیی پیروِ طریقه نقشبندیه یکی از طروق چهارگانه طریقت در تصوف و عرفان بودند که از نام نیک و آواز خوبش همه مردم غور فیض ها میبردند.

در ترقیم اوصاف پسندیده و اخلاق سنجیده اش این خامه و قلم ناتوان است. اما، آنچه که من پیرامون این شخصیت مردمی و انسان اجتماعی میدانم: ایشان دوست خیلی نزدیک، هم پیره و هم طریقه ی مرحوم پدر کلان بودند که سرحلقه ی این طریقه ی مهم و ارزشمند را در غور و فاریاب “شاه صاحب محمد جان” مینامیدند که خدایش بیامرزد نیکو مرد و بزرگ شخصیتِ بودند.

مدت یک سال میشد که شادروان آخندزاده غلام یحیی از مرض و تکلیفِ لاعلاج سرطان رنج میبردند گویا که سالیان قبل به این مریضی مهلک و کشنده مبتلا شده بودند.

هر آغاز انجامِ دارد ولی فرجام زیست بشر درین دنیا همانا رحلت به عقبی است. این مردِ مبارک، در روزِ مبارک و در ماهِ مبارک که همانا ماه مهمانی پروردگار عالم میباشد، “مهمان ویژه” آفریدگارش شد و به ضیافت گاه ربش شافت.

از بارگاه ایزد یگانه استدعا دارم که روحش را خالق ارواح عالم با بهشتیان حشر بگرداند.

درگذشت مرحوم و مغفور را نخست برای خانواده ی محترم و به ویژه فرزند ارشدش “میرزا جان” که خیلی دوست و رفیق شخصی من میباشند، برای اصحاب، اقوام و وابستگانش تسلیت عرض میکنم.

قالو انا لله و انا الیه راجعون

هرکو دور ماند از اصل خویش

باز جوید روزگاری وصل خویش