آرشیف

معلم، مرجع علم است، منشا دانش است، منبع معرفت است و راهنمای درستِ انسان. معلم است که نسلِ آینده را با سواد میسازد و جامعه ی عاری از جهل و نادانی را برای جهانیان به ارمغان میآورد. معلم شخصیست که از بام تا به شام با مساعی و همکاری اولیای شاگردان سرِ صنف حاضر شده و برای اطفال، نوجوانان و جوانان مربی گری میکند. 
ما همه شاگرد بوده ایم، شاگردِ یک معلم. این معلم یا ملا امام مسجد بوده است، یا معلم خصوصی بوده است ویا هم معلمِ یک مکتبِ ابتداییه، متوسطه ویا لیسه. بهرحال همین معلم نیز روزگاری دانش آموز بوده است. در سرتاسر جهان و مراجع دینی معلمین از مقام و منزلتِ والای برخوردار اند، در کُلِ دنیا برای معلمین امتیازهای خوبی، فرصت های پسندیده یی و شرایط مناسبِ مهیا است. در افغانستان اما، این قشر زحمتکش و بیواسطه به جز 7500 افغانی دیگر چیزی نصیب شان نمیشود. به خصوص معلمین مکاتب در نزدِ مقاماتِ دولتی از هیچگونه ارزشِ بلندِ انسانی برخوردار نیستند. به معلمین اهانت میشود، به معلمین امتیاز داده نمیشود، به صدای معلم گوش داده نمیشود، حقوقش به زمانِ معین پرداخت نمیشود، روسای معارف به سطح ولایات به سیاسی ساز معلمین سعی و تلاش میورزند. 
معلمِ که مربوط به حزب اسلامی باشد از احترام و ارجحیتِ خاص برخوردار است، دومین قشر معلمین که احترام میشوند یا جمعیتی اند یا وحدتی یا افغان ملتی. ازینها که بگزریم معلم به ولایت من هیچگونه مقام و منزلتِ حکومتی ندارد. چند تا تکه دارِ قومی میتوانند که حتا تحریک ها و خیزش های معلمین را نیز به معامله و مبادله بگیرند. معلم باید شخص فرهنگی و اجتماعی باشد و از سیاسی شدنش جلوگیری به عمل آید. هرگاهی که معلم سیاسی شد، محیط آموزشی سیاسی میشود.  
من منحیث کسیکه روزگاری دربِ مکاتب را بیشتر از دربِ منزلم منحیث یک شاگرد میکوبیدم ازین وضعیت متاسفم. من بارها تصمیم گرفتم و دلم میخواست که اگر کامیاب شوم و کسی مرا حمایت کند – معلم باشم. تا به اندوخته هایم بیافزایم و سطوح معلومات افقی خویش را از طریق همردیفانِ چون "معلم" تقویت بخشم. اما، یگانه دلیل و علتش همین 7500 افغانی بود. مبلغِ که به مقام و توانایی یک معلم اهانتِ بیش نیست.
معلمی یک مسلکِ عالی و منصبِ خطیر است. 
به تمام کسانیکه حداقل الفبای یک زبان را میدانند پیشنهاد مینمایم که بخاطر خیزش و حرکت معلمینِ صادق و زحمتکش قد علم کنید و این تباشر بدستانِ تاریخ را تنها نگذارید. اگر شما این قشرِ بیواسطه را تنها گذاشتید، مطمیین باشید که تهدابِ یک خیزشِ برحق را منهدم ساخته اید. 
از سطح مرکز تا سطح ولایت ها با والیانِ خویش، روسای معارف و شوراهای ولایتی روی میز مذاکره بنشینید و بالای شان فشار وارد نمایید تا این خیزش و اعتصاب به یک انقلابِ امتیاز طلبی تاریخی مبدل گردد. 
 
باحترام
غلام رسول مبین
غور، چغچران
23 جوزا 1397 هـ.ش.