آرشیف

پندارخیالاتی

عمری به وارستگیّ اندیشهء خود ازستم ِعشق

خوشنود ودورازغم ِ دلبربودم

روزگار ِ آخرین اما آمد

وافکارم

          گشت آغشته به چشم دلبر.

**

من به بخشندگی آب

به رزمندگی آتش

وزمین مادر

سالها می گفتم:

باورزخمی مرا

           پیوندی بخشایند

به استواری یک کوه بلند.

**

شب وروزانی رفت

من به پندارخیالاتی خود

                       می رفتم

                                خوگیرم.

**

دردهکدهء حادثه ها

تاصدای دلبراو

        اتفاقی

               پیداشد

زندگانی من

        بودن خودرا

به فرامشی بسپرد

بابانگِ وجودِ چشمانش

گوییا آمد سیلی

که بروبد ازبیخ

             اندیشهء مارا.

**

وی نگاهش آوای زیبایی

ووداع دل من با بودن درهستی خود

من به چشمان سیه کردارش

                            اکنون

                                  معتادم.

.

ترسایی ۲۰۲۲

آلمان/پوتسدام

…..

…

..

.