آرشیف

پاسخ به " فرا خوان مشاعره!" جام غور"

دســـــت دراز طــــمع تـو کوتاه همیشه بـاد
بـرآنـکـه در کـمــــیـن تــــو باشد شکسته بـاد

در اوج  افتخـار هـــــــمـان جـام جـمع کنون
ایـــن دیـــد بان دیــــدهً دوران همـــــیشه بـاد

با عــــزم راستـــین بـیـا بـــــان نشیــــن  ده
دســـــت طـمـــــع ز غـیـر دونـان  بریده بـاد

خورشید به طمع بوسه زکوهسارسـرکشـید
آن جام جــــــمع منار کهن را  بـه بـر کشید

از نور خـــویش تاج ز زر بر سـرش  نـهـاد
در تابش غـــروب  دل انگــــیز گـشته شاد
 

در هر نبشته روی تـنت آیه  هــــای عـشـق
تاریخ صد ده ها بر  آن پـیکـرت نـــوشــت

در جام باده ریزد و در مـی  خـمـار خـویش
زیـبـا و پـر شـکـوه نـمـایان مـنــار خویش

از قــرن هـا کــه نـسـل بـشـر آرمیده اســـت
در دیـدگــاه بـرج غــرورش خـمـیـده اســت

عبدالرحیم سیدی
وایله  دنمارک