آرشیف

2014-12-20

احمد محمود امپراطور

بـِشـکن
ای عشق بیـــا کـذب و دغا را بـِشکن
از آیینــــه هــــــا رنگی جلا را بـِشکن

از خــوان کــــرم بـــده و ارزان میـدار
این محنت  کاســــــه ی گدا را بـِشکن

بربنــد سـری دشمن مــا بر ســـر دار
بگشـــای گره و، عقـده ها را بـِشکن

معبــود یکی و؛ دل یکی، عشق یکی
سجاده بــِدر، قبــــــله نمـا را بـِشکن

تمدیـد دوباره کن تو فـــــردوس خیال
دست و، سـر و، پای بیوفا را بـِشکن

بر گیر تـو در حفــظ خودت زُورَق مـا
از قلــــزم و تـا مـــوج، بلا را بـِشکن

خـون دل من به پــای جانــــانه رسان
انــدر کف او رنـــگ حنــــا را بـِشکن

گر طالعـی خفتـــه ام نمی سازی بلند
از سـرو چمن، نــاز و اداء را بـِشکن

میکن تو به محمود رهی خویش صفا
این دغدغه ی صبح و مسا را بـِشکن

—–———
شنبه ۱۰ عقرب ۱۳۹۳ هجری آفتابی 
که برابر میشود به ۰۱ نوامبر ۲۰۱۴ میلادی
سرودم
احمد محمود امپراطور