آرشیف

درپیش روی نام هارون یوسفی ،بسبب سرایش شعرهای طنزآلودش ،باید برسبیل سنت رذیلانه درافغانستان، محمدعبد هارون یوسفی ،نبشت. این سنت مستهجن ازسوی یک آدم منحنی فکری که خودرا بیدل شناس <!!ْ> وعارف واستاد<!!> تصورمیکرد بوجودآمد.پدرش براواین نام را نگذاشته بود. هیچ طریقه وفرقه اسلامی نیزبه هواخواه خود < لباس محمد عبد> را نمی پوشاند. اینکار فقط کلانکاری وخودرا بدیده زدن است. مثل سرمشاور، برادراسلامی،رفیق حزبی .

مگرگذشته ازین لاطایلات خاک نگارنده،یوسفی درغزل زیرین چه خوش <دلنگانده> است. اوچت دمی تَرْقِ دل آدم می خوره :

نام این کشور به زودی طالبستان می‌شود

با کرونا درد و رنج ما فراوان می‌شود

دختران در برقع می‌مانند و ساجق میجوند

بچه‌ها بی‌مکتب و درس و دبستان می‌شود

تبله و تنبور و توله همره چنگ و رباب

توته توته گشته در پایه «اویزان» می‌شود

از هراس سوته و دربِ درمسال سوختن

خیل هندو بر سر منبر به «آذان» می‌شود

قیمتِ نادان و بی‌فرهنگ بالا می رود

نرخ نقاشی و شعر و قصه پایان می‌شود

این بهار نیمکله در شهر من، در شهر تو

با ورود این برادرها زمستان می‌شود

بد رقم بی‌نظمی آید ای رفیق ای هموطن!

حاکم لاهور، والیِ سمنگان می‌شود

آن کسی که لاف آن دیوار برلین می‌زند

راهی «کولاب» و «وخشِ» تاجکستان می‌شود

خلص این که هموطن جان، روزگار ما و تو

بدتر از حال خران و خردجالان می‌شود

هارون یوسفی

لندن – 22 مارچ 2020