آرشیف

خبرهایی از دیروز به این طرف در شبکه های اجتماعی از سوی کاربران غوری به نشر رسید، گویا که طالبان( در حالیکه من به یک جریان بنام طالب در غور باور ندارم) دو برادر از یک خانواده را تیرباران کرده اند. اتفاقاً نشر این گزارش را من از رخنامه های خواندم که نسبتاً به گزارشات شان باورمند بودم وخیلی اندوهگین شدم. به تعبیر دیگر خوانش این متن در آغاز روز جمعه برایم خوشایند نبود… اما با فاصله اندکی دوباره این خبرتکذیب شد؛ اما پیش از اینکه حقیقت نشر این خبر برای مردم واضح شود، به اختلافات عظیمی دامن زد، سخنان زیادی به نام قوم و طایفه و منطقه رد و بدل شد که در اجتماع مثل غور سخت زیان بار بود.
از سوی دیگر در این روزهای نزدیک نشر این گزارش، گزارش اول و آخر نبوده؛ بلکه چند روز پیش نیز شاهد اعلان اول نمره عمومی کانکور 1395 بودیم که  دقیقاً اعلان بی موقع بود و پسانتر بنام "دروغ شاخدار" بازپخش یافت.
آنچه را که من می خواهم برای کاربران شبکه های اجتماعی خواهش کنم این است که بیایید همه روز را روز اول اپریل (روز دروغگویی) نسازیم. گاه وقتی نشر یک گزارش که در صحت و صواب آن دقت نمی شود پیام های سخت را به همراه می داشته باشد، تاجای که زنده گی بسیاری هاره در مخاطره می اندازد، نظم اجتماع را برهم می زند، نزاکت های قومی را بالا می برد، آتش دشمنی هاره مشتعل تر می سازد…..
پس لطفاً در نشر گزارشات سه اصل دقت ، بی طرفی و امانت اداری را حفظ کنید؛ زیرا هرچه آسیبی که در اجتماع به وجود می آید مولود از سخن های است که در اجتماع داد و ستد می شود، پس وظیفه همه ماست تا برای حفظ نظام اجتماعی در این امر محتاط باشیم و از نشر دروغ های شاخدار که هم اعتبار شخصیت فردی خودمان و هم اعتبار جامعه مان را صدمه می زند اجتناب کنیم.
شاید برای بعضی ها مشغولیت در شبکه های اجتماعی بخاطر بازتاب و دریافت واقعیت عینی جامعه یک امر بیهود و پیشی پاه افتاده باشد؛ اما من در میان این دو پدیده شک و یقین به استفاده درست شبکه های اجتماعی باورمندم و چیزهای زیادی را در تمام عرصه ها آموختم و می آموزم.
اعتبار شبکه های اجتماعی وابسته گی به کاربران آن دارد، اعتراف می کنم که یک تعداد در شبکه های اجتماعی روز خود را گم می کنند؛ اما برعکس معلمان خوبی هم در شبکه های اجتماعی فیسبوک فعالیت دارند که پیوسته تشنه گان علم و دانش را از فیوض معنوی شان آب حیات می بخشند.
دنیای مجازی شبیه دنیای است که ما در آن زنده گی می کنیم و دغدغه اشباع خواسته های زیادی را در خود حمل می نماییم، در هردو دنیا (مجازی و غیر مجازی) آدمهای زیادی به تیب و شیب مختلف هستند که آرزوهایشان را نظر به مفکوره های شکل گرفته شده در درون شان دنبال می کنند.
پس بیایید سره را از ناسره بازشناخته و دنیای مجازی را هم دست کم نگیرید و درقبال فعالیت های خویش مسئول بمانید… شخصیت تان را به آنچه که هستید در همه جا یکسان حفظ کنید.
پس مجدداً خواهش می کنم این باور را از من نگیرید. آنچه را که بدست نشر می سپارید دقت اعظمی به خرچ دهید، چی بهتر از ین که در گفتار خود اصل  راست سخن گفتن را ترجیح دهیم تا نیک نام جامعه  و ماحول خود باشیم  و مردم بر ما باور داشته باشند. حقیقتاً رضایت مردم در قبال آنچه انجام می دهید سرمایه است که نصیب کمتر آدمها می شود امید است خوش چانس مردم و جامعه تان باشید.

راغب
21/1/95