آرشیف

اعلان نتایج انتخابات پس از گذشت نزدیک به دو سال از عمر حکومت وحدت ملی، گرچند برای عدۀ یک سوژه خنده آور بود؛ اما حقیقت مسأله این است که غنی برای خودش  واقعاً یک سیاست مدار  ماهر است و با این بازی زیرکانه تمام درهای مشروعیت را برویش باز کرد. 
غنی هر قدر درهای بیشتر را باز می کند، همان قدر درها بروی عبدالله بسته می شود.
انتخابات هرچه بود گذشت؛ اما شرط اصلی این بود که نباید از سوی کمیسیون انتخابات که به راستی نتوانست از آرای شفاف مردم دفاع کند؛ کسی از این مجرا به عنوان برنده انتخابات اعلان شود که، استاده گی مردم در آغاز کار برای جلوگیری از اعلان برنده و بازنده این بود که؛ راه را بروی تاریخ نویسان بسته کنند و نباید از برایند چنین انتخاباتی کسی در فهرست رؤوسای جمهور مشروع قرار گیرد. شاید تا پیش از اعلان نتایج انتخابات هیج مورخ عادل که قضاوت وجدان برایش معیار بودی، غنی را در قطار دیگر رؤسای جمهور ذکر نکرده باشد؛ اما منبعد غنی دروازه را باز کرد. 
حقیقتاً تا پیش از اعلان نتایج انتخابات هیج کس غنی را به عنوان رییس جمهور منتخب مردم افغانستان نمی شناخت؛ اما حالا که کمیسیون انتخابات از بی کفایتی تیم اصلاحات وهمگرایی استفاده کرده و غنی را با ارایه یک ارقام مشخص رای،  بحیث رییس جمهور افغانستان اعلان کرد؛ دیگر درب قضاوت تاریخ را بروی همه گان گشود و منبعد همه گان غنی را رییس جمهور می شناسند؛  میعاد اعلان برای مردم افغانستان فرق نمی کند اما چگونگی اعلان از سوی یک مرجع که نامش کمیسیون انتخابات است یک اصل است.
در این مدت چند روز  که از اعلان نتایج انتخابات می گذرد واکنش های، لفظی حواریون عبدالله را هم نسبت به نورستانی و انتخابات خواندم، همه گان به یک صدا، در پشت همان کلیشه سازی های پس از انتخابات امثال" گوسفندان" و " متقلبان" اند که هیج درد را دوا نمی کند. ما سالها گوسفند بگوییم، زخم های مان تازه تر می شود، حرف اصلی این است که به قضاوت وجدان واقعاً اعتراف کنیم که ما با انتخاب مان اشتباه کرده ایم. 
موقف من در خصوص واژه گوسفند این است که در افغانستان گوسفند باش اما سیاست را بفهم، چی کنیم آن "بز" مکار را که از نان چوپان استفاده نتواند.
غنی با وصف اینکه از یک سلامت روانی خوب هم برخوردار نیست؛ اما بازهم در میدان سیاست افغانستان، سائس خوب است که به درستی تدبیر می سنجد که چگونه تاریخ را  بنام خود و حوادران خود ثابت نگهدارد.
جای شکی نیست که غنی در طول این دوسال با خطاهای تاریخی( هم در بیانات و هم در عملکرد) که از سوی آن انجام شد هم خالق را ناراض ساخت و هم مخلوق را؛ اما هرچه کرد برای حفظ تسلسل تاریخ، حفاظت از فرهنگ، حمایت از مخالفین سیاسی و شکست رقیب، بازی را به نفع خود به پایان برد.
فرجاماً می شود گفت که در این میان آقای عبدالله هم قمار را از دست داد و هم حریف را، تا اکنون که به برگزاری روی لوی جرگه تعدیل قانونی اساسی چند ماه بیش نمانده، نه راه  را برای خودش هموار ساخت و نه هم از برنده اعلان شدن غنی جلوگیری کرد.
نکته: تا ماه های آینده عبدالله هم همان مشروعیت توافق نامه را از دست می دهد و هم مشروعیت قانون اساسی را پس از همین حالا " نامشروع" بودن برایش مبارک باد! 
7/12/1394