آرشیف

 
به خواب می دیدم
سرزمین خودم را .
 
[ ]  
 
برای قُلهٔ کوهی ،کـــَسی سخن می زد:
          زخوانشِ بیهودهٔ کتابِ مبتذلِ روزوهفته وسال
           وازمصیبتِ بارانِ خون وهراس
          وانتظارِهدرازوزیدنِ باد
           وکیست ، کیست گفتنِ آوارگانِ کورِدشتِ تباهی.
               
 
[ ]  
 
و می دیدم
که کوه
        سنگ به سنگ
                   آب می گردد!
 
[ ]  
 
چه خانه براندازوتلخ بود
خوابِ دیشبهٔ من
زگـُم شدنِ روزگارِرهایی.                                      
.
 
آلمان 
دوهزار و سیزده
برگرفته از دفتر شعرمنتشر شدهء  :
« تووزمین و من »
 
……