آرشیف

آنهایکه حتی فرصت های طلایی غیر قابل تکرار، بیست سال جمهوریت را به اثر معذرت بی کفایتی ، نوکر بودن و یا بخاطر چور و اختلاس به هدر دادند، حق دارند و وجیبه ای ایشان نیز است که توبه بکشند و مانند سرباز ( سرباز ) به تلافی ګناهان بپردازند. اما به یاد داشته باشند که افغانستان لابراتوار  خرګوشهای لابراتواری ایشان نیست که باز از سر قصد تجربهٔ جدید داشته  باشند و در افغانستان نه قحط الرجال است و نه دانستن زبان انګلیسی محک انتخاب زعامت است! 

این افراد و اشخاص اګر با قد بلندکهای شان حد اقل  نباید، مانع جمع و جور شدن و به پااستادن خود افغانها و ایجادګر موانع در برابر پروسهٔ جاری ساختار چتر های بزرګ ملی نه شوند. 

 ایشان باید بګذارند تا خود افغانها در کل فرصت این وحدت و ایجاد چتر بزرګ شده و درین پروسه نباید به تحمیل خود از آدرس القاب دیروز خود را تحمیل کردن بخواهند. این نوع تحمیل از آدرس مقامات ګذشته،  نه تنها که ناکام است، عواقب بدی برای خود شان و چنین پروسهٔ ملی به طور قطعی داشته میتواند و دارد!  به محاسبات من، همین حد اقل مانع این پروسه نه شدن و خدمت خیر خواهد بود که کرده میتوانند! 

برای هرګونه تلاش خیر باید ازین قبیل تشویش ها باید به صورت و آدرس واضح، از قبل منتفی ساخته شده و محسوس باشد! باید واضع و مستد شود که از القاب دیروز بازګشت به القاب مماثل صرف به اساس سابقهٔ کاری و قصد بازګشت به زعامت تحمیلی را ندارند و مانند سرباز خواهند بود! در غیر آن در همین مرحلهٔ نطفه به ایشان نفرین فرستانده و به تیرانی حاکمیت طالب افضلیت خواهند داد!

نباید فراموش کرد که یک عامل نیروی حاکمیت طالب همین ترس از بازګشت متعصبین و شرارت پیشه های تجار قوم و زبان ګذشته أند که با یافتن فرصت کوچک تجربهٔ معامله خیانت را دارند! لذا این تشویش باید در تدابیر آسیب شناسی به صورت روشن منتفی شود، که انتخاب آینده بر اساس پروتوکل های ګذشته، سابقهٔ وزیر و رئبس ګذشته نیست، بلکی اساس طرح و منطق امروز است که چګونه درآن ساختار، سیستم و نظام تجربه شوه ای ملت سالار قایم شدن، برنامه باشد!

به یاد داشته باشیم که آمریکا و متحدین شان دیګر در آن حالت یکه تازی بن اول نیستند. و آبرو و عزت دیروز شان به اندازهٔ کافی به هم خورده و ریخته است و دیګر به حرکات بن اول و صدورحاکمیتها به افغانستان قادر نیستند.

به یاد داشته باشیم که طالبان واقعیت روی زمین و حاکمیت را در دوحه۲۰۲۱م برای شان کدام دلال سیاسی ، خیرات نه داده أند. تسلیمی در دوحه ۲۰۲۱م قبل از همه تحت فشار، سر زنده کشیدن و زور و فشار و اولویت دادن به جنګ اوکراین و بی کفایتی های داخلی در حاکمیت افغانی بود. نقش کشندهٔ استابلشمنت پاکستان در اوج خود، زمانی رسید، که صدراعظم وقت پاکستان، آقای عمران خان و دیګر افراد نظامی و  بلند پایهٔ پاکستان، به افراد داخل نظام و نظامیان جناح شمال حاکمیت جمهوریت افغانستان، تصور کاذب علنی دادند که «در آیندهٔ افغانستان شما و طالبان نقش خواهند داشت». این چیزی و موقف است که آقای خنجانی ، معاون جناب داکتر عبدالله ع در مصاحبهٔ تلویزیونی خود با مباحات و بدون درک از عواقب این خیانت، علناً بیان داشت! 

و تصادفی نیست که درآخرین روز های سقوط جمهوریت،  ایشان سوار طیاره شدند و به پاکستان رفتند تا از سهم وعده داده شدهٔ شان تفاهم کنند و بګویند که: حق ما کجاست؟ 

 نشست و کنفرانس اخیر در بن در همان تعمیر بن اول ، اګر به همان استکبار و تقسیم نعمات در غیاب ملت باشد، و عوض توافق به یافتن راه بیرون رفت ملت سالار باشد، و یا در کشورهای دیګر، نشست و جلسات و ائیتلافات اګر به فکر صدور حاکمیت های فراشوتی و تصمیم در غیاب ملت و صرف مبارزه و مقاومت مسلحانه  باشد، محاسبهٔ غلط کرده اند و مردم این را نه می پذیرند و عملاً ناممکن است! اګر بخش این تلاشهای به اشاره و مصارف طالبان هم باشد و جور آمد در غیاب ملت و تقسیم غنایم باشد، و شعار تشکیل حاکمیت فریبندهٔ همه شمول که ګویا، در بیست سال جمهوریت، نتیجه نداد و حال هم نتیجه نه خواهد داد! 

لذا راه حل: 

کار دوامدار خستګی ناپذیر ( تلاش ادای رسالت و توکل به الله متعال)، برای ااتحاد و اتفاق مانند، چتر بزرګ ملی، وجیبه وادای رسالت  و با توکل  به الله متعال و در عالم اسباب اتکاء به نسخه و منطق نسخه و اتکا به ملت افغان، نقش تعریف شده و مشخص جامعهٔ جهانی مانند ممد و زمینه ساز، کار مؤثر، ضروری و حتمی امروز هست! 

مردم افغانستان سخت حساس و با هوش اند و هرګونه به جان بزنی ها و فریب را در همان نطفه اش احساس و درک میکنند و به آن جواب رد داده و حتی چنانچه ذکر کردیم، عدهٔ شان به همین علت هم به تیرانی طالب اولویت خواهند داد! 

.باید روشن و واضح  ګفت که زمینه سازی جهان رایګان نبوده، جانب اخلاقی و وجیبوی دارد. ایشان ، حکوماتجامعهٔ جهانی، بودند که مردم افغانستان را در صف اول تقابل و تصادم برای اهداف خویش در مبارزه با افراطیت!؟ قرار دادند و بعد به جنګ اوکراین اولویت داده و ناجوانمردانه متحدین خود را به حالت فجیع و ناجوامردانه و خلاف توافق و خلاف اصول به ترخم دشمن شان رها کردند. تعهدات و اعلانات مکرر شان که توافق ( دوحه ۲۰۲۱م. ) به هر چار هدف و یا هیچ را طفره رفتند، عوض مذاکرات سیاشی مناظره کردند، یک  هدف اساسی مصالحهٔ سیاسی  که تجرید متجاوز و متخلف از قاعدهٔ قابل قبول بازی است، فراموش کردند، عوض تفاهم با جانب افغان به عدهٔ محدود و جنرالان پاکستان توافق کردند. 

به صورت کاملاً روشن باید ګفت که تجاوز، ادامه و بقای تجاوز و بازګشت مجدد تجاوز به هیچ صورت قابل قبول نیست. هیچ سرباز خارجی به کشور دیګ خوبختی نه آورده و 

شاهد ګواه است و ما میدانیم که حضور نیروهای  نظامی و عمال اجنبی در افغانستان مردود أند! 

اما راه حل به هرګونه تنازل رفتن هم اعتبار ندارد!

جمع وجور شدن، قوتهای افغانی، با آینده نګری در یک چتر بزرګ ملی شدن و بر نسخه و راه بیرون رفت توافق کردن باید اساس کار باشد و ګردد! 

عوامل خسته شدن درین راه متعدد أند، ولی درینجا  راه و روش عدهٔ را برمیشمارم: 

طولانی بودن و پیچیده بودن  این غم بزرګ و راه حل پیچیده و طولانی! 

توقعات بیش از احد و محدودیت امکانات واقعی و بلاخره مکاري عدهٔ وطن فروش و خاین که در هر ستیج و به نام مردم افغانستان به صورت ناجایز و فریبنده عمل میکنند، موجب دلسردی، کسالت افراد ملی و خیر خواه شده و به علت عدم توقع دنیوی شان از مبارزات ملی شان و درنتیجه نه رفتن شان به هر مکاری و ذلت برای کسب جاه و جلال، سبب میشود که زیاد مورد التفاط منابع مغرض در ستیج بین المللی شوند! 

مشکل مدافعان منافع ملی، حد اقل همین نام و  

همین نام با محتوا هم استچ! 

اګر مبارزات،قلم، حضور، فکر و ذکر خویش را لله فی الله و عبادت سازیم، باز در ادای رسالت و تقدیم عبادت کسالت نه خواهد وجود داشت! 

لذا باید جمع و جور و قوت شد و با توکل به الله متعالی ادای رسالت کرده و بقیه را به الله متعال سپرد. 

و من الله التوفیق

من طریق سعی می آرم به جاء – لیس للانسانو الا ما سعی. 

دوکتور صلاح الدین سعیدی 

۲۹/۱۱/۲۰۲۴ 

۰۰۴۴۷۸۸۶۴۷۴۶۳۸