آرشیف

انتخابات ِ آزاد ، سرّی ومستقیم به عنوان یک روش مدرن ودموکراتیک ، برای برگزیدن مدیران و یا نمایندگان  ، بدون شک از دست آورد های جهان مدرن است که در زمینه های فرهنگی، اقتصادی ، اجتماعی و سیاسی جدید، شکل گرفته است.
جامعۀ شهری، اقتصاد مبتنی برتجارت وصنعت، ارتقای سطح آموزش و پرورش، موجودیت رسانه های قدرتمند، پیدایش احزاب سیاسی و نهادهای مدنی مؤثر، رشد آگاهی عمومی و تامین صلح و آرامش ، از جملۀ پیش شرط های مهم دموکراسی و انتخابات عادلانه وشفاف به حساب می آیند. هرچند دموکراسی و فرزند ارشد آن یعنی انتخابات آزاد و مستقیم در جهان امروز بهترین نظام موجود( نه بهترین نظام ممکن) برای اعمال ارادۀ مردم وتعیین مدیران دولتی یا غیردولتی ، متفق علیه می باشد ؛ اما این راهکار، دربستر و زمینه های نامساعد نمی تواند به صورت درست و بدون جنجال پا بگیرد واستحکام بیابد.
جامعۀ افغانستان بدون شک،  یک جامعۀ قبیله ای و روستایی ، بسته  و ماقبل مدرن است که  راهکارها و شیوه های مدرن ِ  متناسب به دنیای پیشرفته ، در اینجا گاهی به مشکلات وموانع بسیاری مواجه می شود.  به باور من ، ما نمی توانیم با مردم بسیارکم سواد، ساختارهای اجتماعی قبیله ای و روستایی، جامعۀ فقر زده، اقتصاد بدوی وماقبل مدرن، سطح آگاهی پایین وموجودیت جو تفنگسالارانه ، تمام دست آوردهای دنیای مدرن را مو به مو پیاده نماییم.  کشور ما ، به ویژه مناطق روستایی،  که حدود شست / هفتاد در صد جمعیت را در خود جای داده است به شیوۀ جدید انتخاباتی و راهکارهای  دیگری برای تعیین نمایندگان ضرورت دارد. این شیوۀ جدید باید ، از یک طرف جلوه گاه  خواست و ارادۀ مردم کشور باشد و از جانب دیگر جنجال ها، معامله گری ها، تقلب ها ، خصومت ها و سرگردانی های  را که انتخابات آزاد و مستقیم – در یک محیط نامناسب به میان آورده است –  در خود نداشته باشد. به نظر من ما می توانیم در افغانستان دو نوع انتخابات داشته باشیم. یکی انتخابات آزاد ، سری ومستقیم که در محیط شهری شرایط برای آن مساعد می باشد و دوم انتخابات روستایی که این شیوۀ جدید باید در آنجا تطبیق شود. نگارنده در رسالۀ به نام « انتخابات در قشلاق» سعی می کنم تصویر روشنی از این روش انتخاباتی جدید ارایه نمایم. امیدوارم این نوشته به زودی به دسترس علاقه مندان قرار گیرد.