آرشیف

الا  ای  مـوُنـــس  روح   و  روانـــم
رمـوز  معـنـی  و حـرف  و بـیـا نـــم
 
به خوابــم تا نـمـودی  یک  شبـی  رُخ
ربـودی  طا قـت  و صـبـر و تـوا نـــم
 
مراحُــب  تـو کــرده  با خـــدا و صــل
که غـیـرازعـشـق حرفـی مـی نـد انـــم
 
ز فـیـض قـــدر و مـعــراج  مـحـــمــــد
مُـنــور شـــــد دل  و جــان  و روانــــم 
 
کـنـون در جــذبۀ عشـق تـو ای دوســت
چنان غــرقـــم  که پـا  ازســـر نــدا نــم
 
خوشــا آنــدم  که در صحـرای مـحـشــر
به  پـای خویــش بر سـویــت  روا نـــم
 
چو بـیـنـم  جلـوۀ  دیــدارت ای دوســت
نـــمــا ز  شـکــر درساعــت  بـخـوانــم
 
نــــدارم  شـــوق  جـنــت  بـیـــم  دوزخ
به جــز ذکــرت به  دل حرفـی  نـرانـــم
 
مپـرس از شــوق وشــور و لـــذت آنــدم
نـمــی شــا یـد  که  گویــم مـن چـسـا نــم
 
ز  فــضــل عــشـــق مـولایـی مُـحــبــا ن
به  مـحــشــر هــمــچـو مـیـر کــاروانـــم
 
یـقـیـن ازفـیـض عـشـق  وحُــب  اخلاص  
مُــصـــمــم   هـمـچـو  حــلاج   زمــا نــم
 

اوستاد  فـضــل الحـق  فــضـــل
شهــر فـراه  ما ه  رمـضــان سال 1395  هـجـری شمـسـی
این سروده به مناسبت شب قدر به تاریخ 21 ماه مبارک رمضان در شهر فراه  سروده شده است