آرشیف

دوستان زیادی به من نوشته اند درد و رنج کشور را همه میدانیم انتقاد آسان است بهتر است راه های حل را با ما شریک بسازید.

دوستان گرامی بدون تردید هر قدر ما به گفتگو های صلح نزدیک میشویم بدون تردید ماهیت جنگ و زور آزمایی ها تغییر میکند. بخواهید یا نخواهید طالبان و گروه های دیگر تروریستی آگاهانه و هدفمندانه بطور سیستماتیک اشخاص افراد و نهاد های مهم را نشانه میگیرند بخصوص صدای کسانی را باید خفه سازند که باور به ارزش های انسانی و دمکراسی دارند تلاش میکنند تا همه صدا های عدالت خواهانه را برای همیش خاموش کنند.

زمانی این وضعیت میتواند مهار شود که مسئولین دولت در قدم اول بین خود و بعداً در بر آورده شدن آرزو های ملت در یک خط راستین و منظم در حرکت باشند.

در قدم اول شما مخالفت های ارگ ریاست جمهوری و شورای عالی مصالحه را بیبینید داکتر عبدالله عبدالله و آقای داکتر حمد الله محب در ظاهر امر بخاطر تلاش در راه اجماع منطقوی اند در حالیکه اجماع داخلی هیچ وجود ندارد قضاوت کنید بانوی اول خانم رولا غنی علیه پارلمان چه میگوید و وکلا علیه او چه چیز های که نگفته و نمیگویند در کجای قانون اساسی آمده که بانوی اول هم مقرر میکند و هم برطرف آیا تضاد بین ارگ ریاست جمهوری و پارلمان به نفع کشور است آیا به نفع صلح است آیا در سطح ملی و بین المللی حیثیت و اعتبار نظام موجود را زیر سوال نمیبرد که میبرد.

ما زمانی در مقابل مخالفین با افتخار میتوانیم صحبت کنیم که از اتحاد و اعتماد داخلی برخوردار باشیم نا امنی ها رشوه اختلاس چور و چپاول بیت المال یکی پی دیگری ملت را زمینگیر کرده است.

ادامه این وضعیت با گذشت هر روز حیثیت، عزت و آبروی نظام و حاکمیت را خورد و خمیر میسازد. اگر بخواهید و یا نخواهید وضعیت از تحمل و کنترول خارج شده است، هر روز مردم ما صبح را با صدای انتحار و انفجار آغاز میکنند فقط دولت با اظهار تسلیت و محکوم کردن فکر میکند ادای مسئولیت کرده است بر علاوه تلفات جانی روزانه در اثر حوادث گوناگون خسارات مالی مردم ما از حد گذشته دولت در این مورد بخاطر همدردی و همکاری در مورد خسارات مالی خمی به ابرو نمی آورد.  

از سوی دیگر معلوم نیست که کی چه وظیفه ی دارد و کی چه کاره است ضرور است همه بدانند که من کیستم، چه باید بکنم و چه باید بگویم؟

طوریکه دیده میشود هر سر و سر بندی هر چه که دلش میخواهد انجام میدهد

نگذارید اشخاص غیرمسئول که متاسفانه واجب الاحترام اند  نمایندگان ملت را در خانه ملت تحقیر و توهین کنند. 

از طرف دیگر اگر میخواهید مذاکرات صلح به نتیجه ی برسد و حاکمیت موجود همه چیز را از دست ندهد در قدم اول ضرور است جناب رئیس جمهور، رئیس شورای عالی مصالحه و مسئولین دیگر به شمول ۲۱ نفر هئیت مذاکره کننده در بین خود آشتی کنند. بعدآ باز به آشتی و مذاکره با طالبان بروند‌.

مردم افغانستان زمانی در مقابل خواسته های طالبان پیروز میشوند که یک دست و متحد باشند. اما نفاق و شقاق، بی برنامه گی و ناعاقبت اندیشی های زمامداران را که من میبینم روزهای سختی در انتظار مردم افغانستان خواهد بود طالبان به این عقیده هستند که امریکا به ما تعهد نموده زندانی های ما را رها کرده و متباقی زندانیان هم آزاد خواهد شد و این نظام را هم به زانو درخواهیم آورد و این حاکمیت موجود که لاف از جمهوریت میزند اگر با همین سیاست خام، طفلانه و ناعاقبت اندیشانه خود ادامه بدهد دور از امکان نیست که طالب و تروریستان با زور یا با فشار امریکایی ها قدرت را تصاحب و یکبار دیگر افغانستان بطرف بی قانونی ترور و اختناق سوق داده شود.

راه حل :

۱-افغانستان در مقطع حساس تاریخی  قرار دارد، نیروهای خارجی در حالت بیرون رفتن اند اکثریت مردم افغانستان تشویش دارند که با بیرون شدن قوت های خارجی یکبار دیگر افغانستان به حلقوم جنگ های داخلی فرو نرود. پر کردن این خلا زمانی موثر است که مردم  افغانستان با اتحاد و همدلی دست به دست هم داده در حمایت از نیرو های مسلح خویش قرار گیرند.

۲-حکومت از خود کامگی دست بردارد صلح بدون مشارکت همه اقشار در ساختار نظام آینده غیر ممکن است.

۳-رهبران دولت افغانستان در گذشته و حال همیشه در پی از بین بردن مخالفین خویش بوده اند، همواره تلاش نموده اند تا خود، یکه تاز میدان سیاسی باشند، با کنار رفتن ها مشکل حل نمیشود بهترین راه کنار آمدن ها است.

۴- قناعت نمودن بر این اصل که افغانستان خانۀ مشترک همه افغانها بوده، وهمه افغانها حق دارند در قضایای سیاسی کشور سهم بگیرند، و بنا به قناعت خویش توجيهات سیاسی داشته باشند، ودر رابطه با سرنوشت کشور تلاش کنند.

۵-متاسفانه با گذشت ۲۰ سال از سقوط حکومت طالبان بخصوص در چند دهه اخیر سرنوشت ملت افغانستان در دست زور گویان مسلح بوده در این مدت تنها اعمال زور واستخدام تفنگ پول سرنوشت کشور را تعیین نموده است.

۶-متاسفانه  محور صلح و مذاکره مستقیم و غیر مستقیم بدست خارجی ها است از سوی دیگر افغانها در بین خود بی اعتماد هستند و حالت جنگ  بین آنها قائم است، بخاطر رسیدن به صلح ما بدون امریکا به محور دیگری ضرورت داریم که تا هنوز وجود ندارد همه چیز باید در اختیار امریکا زلمی خلیلزاد گذاشته نشود زمینه سازی برای کار گروه میانجی که واقعاً بی طرف باشند و تلاش نمایند تا زمینه فراهم آوری قناعت های اطراف ذیدخل در قضیۀ افغانستان را آماده سازند.

۷-شاید کسانی بشمول مقامات عالی رتبه دولتی استدلال کند که افغانستان یک کشور مستقل است وکسی هم حق ندارد در امور داخلی آن مداخله کند. در مورد طرح این اشکال باید گفت که اوضاع فعلی کشور عزیز ما طوری عرض اندام نموده که اطراف داخلی وخارجی درآن دخیل بوده و این مشکل بدون قناعت وهمکاری کشورهای خارجی صورت گرفته نمیتواند. البته باید اجازه داده نشود که امریکا و پاکستان همه کاره باشند افغانستان چون یک کشور اسلامی است میتواند از سازمان همکاری اسلامی اتحادیه اروپا و سازمان ملل متحد به جرأت تقاضا كند که مسؤلتهای خویش را در برابر قضیۀ افغانستان بدوش بگیرند به عقیده من  واقع بینی سیاسی میتواند ما را در این راه کمک کند.