آرشیف

در یک کشور احزاب زمانی شکل می گیرند که احساس نیازمندی به ایشان دیده شود. موارد بی شمار وجود دارد که پیشبرد اش مسئولیت احزاب بشمار می رود. احزاب با مقتضای زمان و اصول ارزش مدارانه مسئولیت و کارکرد شان را بر اساس لزوم دید شرایط و قوانین در نظر گرفته شده وزارت عدلیه کشور ها انجام می دهند. نقش احزاب برای متوجه ساختن حکومت/دولت ها از ضعف کارکرد شان کاملاً برازنده است و در سطوح عالی ممثل سخن مردم برای فراهم سازی خواسته های شان به سمع دولت اند. 
احزاب اند که با خط مشی سیاسی شان اقتدار کشور را از دگرگونی به رخ استوار و هماهنگ رقم می زنند. در عالی ترین مراحل سهیم اند، در خشن ترین هنگام تصمیم می گیرند و در پر آشوب ترین مراحل خود را سهیم می دانند تا نخ عبوری برای بیرون رفت از بن بست ها، پر نمودن شکاف های سیاسی، جلوگیری از خطر تجزیه شدن، منع از بروز کودتا ها و ایجاد همبستگی ملی پیدا نمایند.
علل تعدد احزاب را مغایرت افکار، اختلاف نظر ها، حمایت های مالی و سیاسی هر جهته و خط مش های مختلف رهبران احزاب شکل می دهد. در کشور های کاملاً توسعه یافته اتفاق نظر بر با صلاحیت ساختن دو حزب قدرتمند در سطح کشور است. همان دو حزب قدرت مند با موضع گیری های همیشگی شان می کوشند تا مرام مردم همان کشور را جامه عمل بپوشانند و به عمل ثابت سازند اینکه هدف شان بر آورده شدن خواست های است که از طرف حامیان همان احزاب دریافت کرده اند. 
در کشور های که برای احزاب و نقش شان در تصمیم گیری ها اهمیت ویژه می دهند و اعتبار ویژه قایل اند، سراسر می کوشند تا همان احزاب به قدرت سیاسی برسند. احزاب کوچک، کم فعالیت، نا توان، نو تأسیس، کم بودجه، نا مقتدر در مراحل اولی از خود موضع گیری نشان می دهند اما در مراحل اساسی و سرنوشت ساز جایگاه شان را با حمایت یکی از احزاب سیاسی بزرگ و قدرتمند واگذار می کنند و تا آخر در قلمرو مرام نامه همان حزب الی رسیدن به هدف و نایل آمدن به پیروزی، مبارز می ایستند.
تعدد احزاب، روند ها، جبهات، خطوط و جنبش ها کدام دردی را دوا نمی کند و اکثراً عملکرد شان مقطعی و کوتاه است. این دفاتر با اغتنام از فرصت بنا، ایجاد و تأسیس می شوند اما بعد از فراهم/عملی شدن خواست های شان از طرف منابع مشخص (چه دولتی و چه غیر دولتی) به زود ترین وقت کم کار، ناپدید، گم و ناپیدا می گردند که این عملکرد نمایشی به استوار بودن کیش و طرزالعمل حامیان شان نیز صدمه وارد می کند. 
افغانستان هم بد بختانه از زمره کشور های است که زیادترین تعداد دفاتر نا بکار جبهات، روند ها، احزاب، خطوط و جنبش ها را دارد. جبهه ملی، جبهه نوین ملی، اجندای ملی، روند سبز، جبهه حراست و ثبات، روند حفاظت از ارزش های جهاد و مقاومت، روند استقامت، جبهه نوین، جبهه ائتلاف، جبهه کنگره، شبکه رهبران جوان برای اصلاح و تغییر….! از جمله جبهات و جنبش های که اندک ترین کار را از زمان ایجاد و تأسیس تا حال انجام نداده اند. 
آنها فقط در مواقع مشخص و موارد معین به وجود می آیند به محض برآورده شدن اهداف، مراد و پلان شان خودبخود ناپیدا و ناپدید می گردند. تا هنوز کیش و خط مشخص سیاسی را در افغانستان ندیده ام که برای حکومت بدون انتقاد، اعتراض و شکایت طرزالعمل، توصیه و یا سفارش تقدیم دارد. تنها انتقاد می کنند، موقف می گیرند و با برآورده شدن اهداف شان جنبه حمایتی را از حکومت بخود اختیار می کنند و بعداً مهر سکوت بر لب می زنند.
اینجاست که می بایست از تعدد ایجاد احزاب بکاهیم و بر کفایت، کیفیت، توانمندی، نظم، مدیریت و قاطعیت دو الی سه حزب معتبر در سطح کشور بیافزاییم. این کار کمک می کند تا جلو استفاده جویی، تفرقه اندازی، بی نظمی و آشوب طلبی دفاتر متعدد از بین برود و در عوض تخم وحدت بذر، گلیم حق خواهی دراز و فاصله هماهنگی طی گردد تا دیگر تحلیلگر مسائل سیاسی کشور مان خارجی ها نباشند و خودمان به دستان خود اقتدار کشور را بدوش گیریم.

با مهر 
نویسنده: گل رحمان فراز