آرشیف

نيست شوقي كه زبان بازكنم ازچه بخوانم
من كه منفورزمانم چه بخوانم چه نخوانم
                                             چه بگويم سخن ازشهدكه زهراست بكامم
                                             واي ازمشت ستمگركه بكوبيده دهانم
 
نيست غمخوارمرادرهمه دنياكه بنازم
چه بگريم .چه بخندم.چه بميرم .چه بمانم
                                              من واين كنج اسارت . غم ناكامي وحسرت
                                              كه عبث زاده ام مهرببا يدبه دهانم
 
دانم اي دل بهاران بودوموسم عشرت
من پربسته چه سازم كه پريدن نتوانم
                                              گرچه ديريست خموشم نرودنغمه زيادم
                                              زانكه هرلحظه بنجواسخن ازدل برهانم
 
يادآن روزگرامي كه قفس رابشگافم
سربرون آرم ازين عزلت ومستانه بخوانم
                                            من نه آبيدضعيفم كه زهربادبلرزم
                                       دخت افغانم وبرجاست كه دايم به فغانم

ارسالی: آصف (صديقي)
هرات