آرشیف

مبارزه مسیر طولانی است که نتیجه و بازخورد اش را به آسانی بدست نمی آید. مبارزه ی حق، قابلیتِ توجیه مثبت را دارد. مبارزه است آنچه مولانا عبدالله در طول مأموریت انتخاباتی اش انجام داده است ولی این مبارزه زمانی حق طلبانه بود که از بی طرفی و به حرمتِ سوگند اش تغذیه می شد. 
 مولانا عبدالله با فهم وزین اش از اُمورات کاری انتخاباتی نباید به انزوا قرار می گرفت و مخالفت اش بدون اثر باقی می ماند. او مبارزه کرد برای بردست آوردن هیچ! مبارزه مولانا اثری تاثیر گذار و موثر نگذاشت. با وجود مداخله مدلل اش برای مانع شدن اعلان نتیجه انتخابات، نتایج باز هم بر خلاف میل اش اعلان شد.
 مبارزه مولانا را خردمندانه ندانستم چون طرف واقع شدن مستقیم اش موجب شد تا راز کمیسیون افشا گردد و کمیسیون به سمت دو قطبی شدن بین دو تیم پیشتاز برود. برای مولانا سزاوار بود تا تیم را در نظر نگرفته بلکه بین کمیشنران شبکه سازی می نمود و شفافیت را مطابق قانون، فیصله نامه، لایحه و طرزالعمل جایگزین تقلب نماید.
 هیچ کس حامی تقلب نیست و همه مدافع مبارزان حق اند. در صورت که حق چهره واقعی اش را تمثیل نماید. حضور دو زن کم دانش در راس دو کمیسیون فرصت حکمرانی را برای مولانا عبدالله عبدالله و مولوی دین محمد عظیمی فراهم می سازد‌. اگر ایشان پول، معامله و طرفداری را در عملکرد خویش حاکم نسازند، هم می توانند صاحب آبروی انتخاباتی در دوران مأموریت شوند و هم در سیاست پسا اعلان نتیجه انتخاباتی مورد حمایت نظام بدست آمده پس از شفافیت گردند. 
 آنوقت با ارزش ترین اعتبار را پول های بدست آورده نه بلکه اعتبار کسب شده از روند کار شفاف شکل خواهد داد. به اُمید مبارزه حق، بی طرف، شفاف، بدون معامله و فیصله در پرتو شرع، قانون، طرزالعمل، لایحه همه دست اندرکاران کمیسیون ها.

گل رحمان فراز