آرشیف

دشت ودمن برایت،وآن غـــــارکُه ماءوایت
برجسم ناتـــــــوانم،گــاه و گهـی نطـــر کُن

درجُـستجوی لیـلی،ترک کرده ای حویلــی
داری عجـــب تومَیلی،قطع هـوای دهر کُن

من را رها نمودی،برگو! چها نمــــــودی؟
سخت اِدِّعــا نمـودی،اینــراجای دیگر کُــن

طاقت نمانده ایجان!،فسخ کرده ای؟توپیمان
من روزوشب چه نالان،دفعِ همه خطر کُن

سرگشته ای وحیران،ازچشمِ من توپنهان
همچون خورِدرخشان،من را بخود قمرکُن

آرام نگیری یکدم،تا تورسی به همـــــد م
تسخیرکُنی د وعالم ،وآ نگه مرا خبر کُن

توضامنِ آن سعادت،محبوب را عبا د ت
حقّـا!اینست سلامت،زین دیده خون مطرکُن

فــــارغ شوم زآلام،گـــر یابــم من دلآرام
مسعود و سعـد وبسّام،یادم شام وسحر کُن

چهارجَوفِ تو،همان چهار،بوبکربود یارغار
احمداوراچه دلــدار،خدمت به این بشرکُن

تو،منبع حیاتی ،بیتــــــو مرا مـــــــماتی
مصروف بوصفِ ذاتی،گرخواهی هم حَشَرکُن

روح،باتوگشته موءنس،درهردوعالم انیس
درذات بوده تقدیس ،غوغا بگوشِ کّــر کُن

فــردا،که تن نباشــــد،گــویا؛زمن نبـــا شد
این بیوطن نباشـد،دامـــن پُر ازگُهـــرکُــن

انجــــامِ این حیاتــم،یقـــین باشد ممـــــا تم
پیشرو،پُــلِ صِراطم،اُمید برآن ظــــفرکُن

هالِک بود همه چیز،جُـزحضرتِ دل انگیز
ازشِرک وظَنّ بپرهیز!جهل را زسربدَرکُن

گُفتم ترادوصد بار!صد ساله گردی ای یار
لُطف وصفا نگهـــــدار!بر هردلِ ا ثـر کُن