آرشیف

 
همچنانکه به غوری های عزیز معلوم است آتش کینه توزی های قومی هرروزشعله ورمیشود درهرمنطقه وقریه ولسوالی راکه ببنید مشکلات به حد اعظم خود دامنگیر مردم است حکام جاهل به جای اب روغن میرزند تا آتش شعله ورتر شود.
شکایت مردم به گوش کس نمیرسد ارتباتاط نارواومنفور پارت وگوند بازی جای عقلانیت ادمیت راگرفته ادم های فقیر درقریه باید به ارباب, خان , وقومندان جزیه بدهند سری خانه وفامل اعاشه واباته عســــاکر وقومندان را بپردازند.
موارد بی امنی درهرکوشه وکنار دامن همه مردم راگرفته اعتماد دربین وجود ندارد مردم به طرف یک اینده تاریک ونامعلوم باترس رعب ووحشت درحرکت اند  کشمکش های قومی درسیاست دولت جــــــاه گرفته بلکه دولت مردان درکپسول قومی گیرمانده اند  فقروبی کاری مردم عاملی دیگر هست که گراف نا امنی را بالا برده است   به عالم وموی سفید کس احترام نمی کند حرف حق تلخ است هیچ گــــــــوش حاضر به شنیدن ان نیست حتی بنام صلح وآشتی هم تقلب صورت گرفته میتواند.
احساس مسئولیت نمی کنیم وظیفه دینی وایمانی گفتن کلمه حق درمقابل یک ظالم قطاع الطــــــــریق به چاپلوسی تبدیل شده تا فلانی صاحب دیق نشود .همه مدیون احسان وظیفه وچوکی است عزت وذ لت را همه ازبنده میدانیم درحلیکه این خاصه خدااست وبس .
 
راه حل درکجاهست؟
هرشخص حکمی وحقیقی به خود بیایم ازاعمال شوم وناشایست خود ندامت کنیم ازصمیم قلب به طرف مردم برویم حق مظلوم را ازظالم ولو درهرسطحی که باشد بگیریم به حرف مردم بااخلاص وحوصوله مندی گوش کنیم به خود ومردم اعتماد داشته باشیم .
ازهرجای نفاق که برگردیم صواب است وبه ترقی وسعادت نزدیک میشویم .نفاق دربدری تابه کی بس است ازهمه چیز ماندیم دیگر جای برتری جوی وامتیازطلبی باقی نمانده انچه به خود میپسندی به دیگران هم روا دارباش این هم بزرگی وصواب است وهم به حقیقت نزدیک شدن .