آرشیف

افغانستان در مقایسه با سائر کشور های جهان  از رهگذر تاریخ  کا ملا استثنائی  بوده و مردم این سر زمین هم با مردمان سائر کشور های دنیا قابل مقایسه نیستند ،افغانها بیشتر اهل تقلید اند، تقلید در تمام امور از عبادت شروع تا سیاست واز تعلیم  وتخنیک، تا علم و فر هنگ  در همه امور تقلید توام با سلیقه شخصی که فر جامش میشود هیچ.ملت های دنیا آینده را متفاوت از گذشته میخواهند اما برای افغانها گذشته آینه ای آینده است.هیچ ارزش بهتر از گذشته شان نیست.به همین دلیل از رهگذر پیشرفت وتمدن میخکوب اند وصبر میکنند تا کاروان گذشته به آینده برسد .همان قبائی زندگانی همیشه چاک وزندگی هم چون موران در زیر خاک..اینکه افغانها موتر دارند ویا از موبائل  وانتر نت استفاده میکنند نتیجه داشته های دیگران است که بالطبع  به افغانستان هم رسیده میگویند چیزیکه باشه می پاشه.افغانستان هیچ وقت از خود چیزی نداشته فقط از پاشیدگی دست آورد های دنیا بگونه تقلید استفاده میکنند تقلید بی ورویه وبدون دانستن فر هنگ استفاده از فن آوری جدید.

مردم افغانستان  غالبا از وضعیت حاکم وحاضر شاکی و نسبت به اینده نگران وبد بین اند واگر نگاه مثبتی وجود داشته باشد آنهم  امید به خداست نه کار وبر نامه وابتکار .حکومت ومردم یک زندگی توکل بر خدا دارند همیشه از وضعیت وطبعیت ناراض اند ، حکومت ها همیشه نا کار آمد وطبعیت هم به کام شان نیست سرد باشد از سردی مینالند گرم باشد از گرمی باد وباران وتوفان مصیبت های بیشمار است. .شاید عدۀ محدودی که بر دستار خوان اهل قدرت وثروت شریک اند از وضعیت  وشرائط زندگی راضی به نظر میرسند ، نبود منافع ومصالح واحد ومشترک همیشه دیدگاهای شانرا در مسائل داخلی وخارجی متفاوت ساخته.رهبران وحاکمان افغانستان هم  حاکمیت خودرا عدالت، قانون رفاه وآسایش تعریف کرده اند وعدۀ چاپلوس وپایگوبان محفل هم با بلی گفتن این اندیشه متعفن را تا ئید وگسترش داده اند.مثل اینکه اشرف غنی در پکیتا گفت : من همه افغانستان را آباد کردم نکردم؟ مردم کف زدند ودر غرب افغانستان گفت بعد ازین مشهد یک ولسوالی هرات میشود همه تکبیر گفتند به همین تر تیب شعار های رهبران پیشین وتا ئید خادمان وحاضران محفل  برای مردم وحکومت های یک تخیل پوچ را خلق کرد ولی در واقعیت حباب دریا وپف در هوا شده تاریخ افغانستان تاریخ پر بار که همیشه بر اینده اثر دارد.

حال که سال 2022 را به استقبال نشسته ایم تمام کشور ها یک دست آورد علمی وتخنیکی را جهت رفاه وآساسیش ملت ها تحفه سال میدهند . افغانستان که بیشترین سیاست مدار وتحلیلگر را در دنیا دارد مصروف ترازو کردن خوب وبد یکدیگر اند.تازه این قهرما نان بی نظیر در سال 2022 یک دست آورد کاملا متفاوت از دنیا دارند که نامش امارت اسلامی افغانستان  است، امارت که برای جهان وکشور های تصمیم گیر در مجمع عمومی ملل متحد قابل قبول نیست چون این گروه  به زور وغلبه به قدرت رسیده اند وحکومتی یک قشری بنام ملا وطالب ساخته اند، نامش هر چه هست تا هنوز در طرز حکومت داری از حاکمان پیشین یک قدم پیش اند این امارت  از لحاظ دولت داری وساختار سازی شاید ضعیف باشد ولی از حکومت های کرزی و اشرف غنی که در سطح جهان مطرح  وقابل قبول بودند به مراتب بر تری دارد.

حکومت  های کرزی واشرف غنی که همه دنیا پشتبان شان بود ودر کنار هر رئیس ومدیر یک مشاور خارجی نشسته بود بازهم در صدر حکومت های  فاسد وضعیف از رهگذر مدیریت بودند.در حکومت های پیشین عدۀ محدودی که به رشوت وثروت دست رسی داشتند از حکومت راضی بودند اما سائر مردم  در جاده وبازارهمچنان از بیکاری وبی روز گاری شکایت داشتند.مردم فوج فوج افغانستان را ترک میکردند ، جامعه به رشوت ودروغ وفساد ومواد مخدر یکسان مبتلا شده بود. برای هیچ کس قابل تحمل نبود .بار امارت طالبان شاید بر دوش عدۀ از شهر نشینان سنگینی کند اما اکثریت مردم افغانستان به امنیت نسبی طالبانی راضی اند .

طالبان با تا مین امنیت سراسری گره کوربندش راه هارا گشودند ، در شهر ها وادارات دولتی فساد ورشوت وچور واختلاس را کم کرده اند جاده ها وسرک هارا از زیر حاکمیت افراد زور مند بیرون آوردند.برای مردم عادی در هیچ جای مزاحمت نیست همین حالا با همه فقر ونا توانی باز هم  میزان محبوبیت طالبان نسبت به حکومت های قبلی خیلی بیشتر است .کسی نیست که بر رهبران پیشین نفرت نفرستد. اما همه زندگی خوب وبد حاکمان نیست.مردم به تحصیل ، تداوی وتوسعه هم نیاز دارند.تحصیل برای مردم افغانستان نه برای خارجی ها که اگر از افغانستان رفتند همه با آنها بروند.

ادارات دولتی فلج است.دلیلش این است که این ادارات بر اساس نیاز های مردم افغانستان ساخته نشده بلکه بر اساس سلیقه وخواست حاکمان وشریکان حکومت ساخته شده این سیستم باید تغییر کند واداره خدمات ملکی ساختار تشکیلاتی تمام نظام ملکی ونظامی را مطابق ضرورت وظرفیت افغانستان بسازد.مصارف تشکیلات گذشته را امریکا وکشور های حامی افغانستان می پرداختند حالا دیگر کمکی نیست.پس وجود چنین تشکیلات هم اضافی است.

نهاد های تحصیلی اعم از دولتی وخصوصی مراکز صحی هم مغایر ظرفیت وتوانمندی افغانستان است طالبان وهر حکومت دیگر توان مدیریت در قالب چنین تشکیلات را ندارند.لذا باید صبر کرد تا کسی ساختار این نظام فر سوده را از بنیاد ویران وطرح نو بریزد.در تمام سطوح اما آینده چگونه خواهد بود آیا همه نهاد ها وادارات توسط روحانیون قابل مدیریت است؟

امارت طالبان به چالش های مواجه است که عمده ترینش مشکلات قومی وتفاوت های زبانی ونژادی میباشد که شاید جرقه باشد برای بر افروختن دوباره آتش جنگ واین شعله بیشتر در شمال کشور قابل پیشبینی است..شاید کشور های منطقه بخاطر فشار دادن طالبان یک جنگ دیگر را راه اندازی کنند وشمال افغانستان برای شروع جنگ های داخلی یک گزینه باشد اما تصرف دوباره کابل توسط هر گروه دیگر برای فعلا از دائره پیشبینی بیرون است..جنگ های کوچک وپراگنده در جا جای کشور شروع میشود واگر طالبان شمال کشور طرف مردم را بگیرند احتمال بیرون راندان طالبان از برخی ولایات شمال کشور بعید نیست اما باز هم ابهام وسر درگمی نصیب مردم خواهد بود..

جبهه احتمالی مقاومت علاوه ازینکه رهبری ندارد حس خود خواهی وخود بینی در بین شان وجود دارد طوریکه عدۀ بدون تکیه ونگاه به سائر مردم فقط خودرا خالق افتخارات ومیراث دار قیام ورهبری می پندارند که رویائی کا ملا بی تعبیر وغیر عملی است..جبهه شمال یا مقاومت به هیچصورت شرائط بیست سال قبل را ندارد وحمایت هم نمیشود .لذا جنگ های احتمالی آینده برای رفاه ویا تعیین سر نوشت مردم نه بلکه بخاطربی ثباتی سر نوشت افغانستان است واین حالت شاید باعث بر خورد خیلی خشن از طرف طالبان شود.