آرشیف

«ده روز رخصتی بخاطر سربریدن یک حیوان (قربانی1(»؛ سرنامه نوشتار تکاندهنده ای است که به تازه گی درج برخی از ویبسایت ها گردیده است. نویسنده محترم این نوشتار محترم حکیم مهری اند که بنده شناختی از ایشان ندارم ولی به نظر میرسد که قلمزن یا ژورنالیست حرفه ای؛ نبوده و نیز نواندیش دینی یا منتقد روشمند سنت ها نمیباشند و هر از گاهی؛ درد هایی از جامعه را که روح و وجدان شان را شدیداَ به آذیت و شکنجه می اندازد؛ در حد توان و با ساده گی تحلیلی و تعلیلی؛ فریاد میدارند.
از لحاظ هایی؛ زیبایی و جذابیت و نیز اهمیت ویژه طرح و فریاد محترم حکیم مهری در همین خصوصیت ایشان نیز نهفته است؛ چرا که به وضوح نشان میدهد که نقد و نفی دنباله روی های کورـ کورانه و برده وار از رسوم و سنن کهنه و زمانزده؛ ویژه روشنفکران و دیگر اندیشان نمانده بلکه لایه های هرچه فربه تر توده های مردم عام را نیز در بر گرفته است.
باری؛ نظر به محاسبه ایشان؛ از روز چهار شنبه 18 سنبله تا جمعه 26 سنبله در افغانستان، تعطیلات بوده که یا مستقیما به بهانه سربریدن یک حیوان قربانی (روز های عرفه و اول و دوم و سوم عید اضحی) تعمیل گردیده و یا به دلیل روز های واقع شده میان ایام تعطیل عید و دو رخصتی جمعه آغاز و پایان هفته هم، عملاً تعطیل و بیکاری و بیکاره گی سرتاسری بوده است.
میتوان اندکی بر این محاسبه انتقاد کرد که چهارشنبه تعطیل دیگری بود و پنجشنبه ضایع شده میان آن تعطیل و تعطیل جمعه از این حساب قابل تفریق است که درین صورت نیز؛ هشت روز(جمعه تا جمعه) میتواند در تیر رس انتقاد جناب حکیم مهری باقی بماند و اینهمه ایام به تعطیلی و کار پرتایی گذشته نیز نظر به محاسبات اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی محترم مهری؛ در سطح ملی و کشوری وقت کشی تبه کنی است!
جناب مهری؛ درین نوشتار بر دم و دستگاه حکومت بیچاره افغانستان بار ملامت می گذارند که نتوانسته وقت و زمان را درست مدیریت نموده و از زیانهای اینهمه در بیکاره گی سپری شدن فرصت های گرانبهای تولیدی و خدماتی و اقتصادی که زیان مادی آن برای مردم و کشور؛ به ارزش ملیارد ها افغانی سر میزند؛ جلوگیری نماید. در حالیکه این مورد علی الظاهر آنقدر ها به توان و اراده حکومت افعانستان یا حکومات کشور های به لحاظ معنوی و سیاسی ضعیف و زبون مماثل ما، ارتباط نداشته از میراث های سنگین و سهمگین بر جامانده از پیشینیان اسلامی است که توسط قدر قدرتان حالیه استیلای عربی ـ اسلامی هم با تهدید و تطمیع و سایر ذرایع؛ نافذ و جاری نگهداشته میشود و تازه به تازه در جهت حفظ و تقدیس و تداوم آن؛ جهاد های فی سبیل الله طالبی و داعشی…!! هم ساری و جاری میباشد!
باز گشت به سلف و به عقب؛ حالیه میلان اصلی حاکمان بیشتر جوامع نامنهاد اسلامی است؛ چنانکه در همین راستا منجمله در ترکیه که پیشتر رخصتی عید اضحی یک روز بود؛ امسال به همان چهار روز مروج در عربستان و کشور های دنباله رو افزایش یافت و در نتیجه با جمع رخصتی های «بین دو رخصتی» و جمعه ها و تعطیلات اروپایی "شنبه و یکشنبه" «ده روز رخصتی بخاطر سربریدن یک حیوان (قربانی(»؛ بی کم و کاست تحمیل و اجرایی گردید.
قابل درک است که زیانهای اقتصادی و اجتماعی وارده بر جامعه نسبتاً پیشرفته در صنایع و زراعت و خدمات تولیدی و توریزم… ترکیه چندین برابر بیشتر از زیان های وارده بر افغانستان می باشد و خلاصه کلام؛ هیچ کشور و مردمی در عید سربریدن قربانی و حج؛ جز زیان های هنگفت گوناگون؛ چیزی بر نمیدارد و تنها و تنها کسب کننده سود های عظیم این آیین ها عربستان سعودی و برخی لایه های روحانی نما و کلان شونده مذهبی اینجا و آنجاست. چنانکه حسب ارقام بودجوی عربستان تنها عواید مستقیم حج این کشور تا به مرز 47 ملیارد ریال در سال میرسد!(2)
لذا مبارزه در راه رهایی از اینهمه گرفتاری ها و اسارت سرشار از قبیح ترین تحمیق و استحمار مسلمانان؛ ضرورتی مبرم است ولی امر سرسری و دلبخواهی سهل و ساده ای نیست و حتی گام برداشتن و قلم زدن مبتدیانه درین استقامت ریسک دارد و پر مخاطره میباشد!
از قدیم مثل مشهوری بوده که وقت؛ طلاست!
ولی در آن زمانه ها هنوز کشف نشده بود که در واقع ماهیت زمان و وقت چه هست؟
خصوصاً در قرن بیستم با اینشتاین و پس از اینشتاین؛ زمان به مثابه «بُعد چهارم» کشف گردید، اما درک اینکه زمان بُعد چهارم هستی و به ویژه در مورد بشر و متعلقات او؛ از لحاظ سلسلهء اهمیت؛ حتی بُعد اول می باشد؛ هنوز نزد مردم عامه نی؛ که نزد خیلی از سکانداران علوم بشری رضائیت بخش نیست. اینان غالباً به طور دلبخواه و غیر مسؤلانه یا زمان را مورد بحث و اعتنا قرار نمیدهند و یاهم با آن بازی هایی لفظی به راه می اندازند؛ البته عجالتاً از هیچ دست اندر کار علوم بشری توقع نمی رود که با مفاهیمی چون « Time–Space  » ( فضا ـ زمان ) همه جانبه مجهز باشد؛
 ولی اینکه فرد و جامعهء بشری چه از لحاظ جسمی و کتلوی و چه از لحاظ روحی و فرهنگی؛ بدون شناخت زمان؛ شناختنی نیست باید وسوسهء مداوم دانش پژوهان بشری باشد؛ چنانکه «سرمایه» اساسی بشر مخصوصاً به عنوان فرد ـ جز مقداری از زمان نیست:
سرمایه یک نفس عمر؛ آنهم به باد دادیم    در خورد و خواب نیمی؛ در اضطراب نیمی
                                                                                               (شاعر اندیشمند بیدل)
بُعد زمان و محاسبهء دقیق همیشه گی آن در مورد باور ها، افسانه ها، اساطیر، پدیده های فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی اهمیت مافوق درجه دارد؛ یعنی بالاتر از آنکه عدم دقت در محاسبهء زمان ـ حتی به اندازهء میلیونم ثانیه ـ در پرواز و نشست طیارات، سفاین فضایی، فعالیت آزمایشکاه های فیزیک هستوی و… حتماً فاجعه به بار می آورد؛ به همینگونه سبکسری و کم التفاتی و بی التفاتی در بارهء بُعد زمانی اندیشه ها و باور ها و اعتیادات در فعالیت های بشری فاجعه آفرین است.  حتی خدایان و ادیان بشری چیز های فرا زمانی نیستند!!
 علت انبوه غیر قابل تصور بدبختی ها و گرفتاری های بشر؛ همانا زمان نشناسی و زمان گم کرده گی اوست!
زمان؛ نه تنها بایستی در واحد هایی چون روز کاری و تولیدی فردی و اجتماعی و دولتی و کارگاهی … ارج نهاده و قدر دانسته شود بلکه بر اساس ثانیه ها و ثالثه ها و تا لمحه های «ثابت پلانگ» مورد استفاده و استفاضه بشریت و ملت ها و افراد آن ها قرار گیرد!
وقتی زمان نداریم؛ هیچ نداریم و وقتی زمان را نمی شناسیم؛ هیچ چیز از هستی و زنده گانی را نمی شناسیم!
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
 
رویکرد ها :

1 ـ ده روز رخصتی بخاطر سربریدن یک حیوان (قربانی(
 
نویسنده: حکیم مهری
 
اولا” برای آن های که درین ده روز به صد ها کار های مهمی را که باید انجام میدادند و نتوانستند صبر و شکیبائی می خواهم. خوب البته اوشان تنها نبوده اند ما کسانی را داریم که فقط روز مره بخاطر عدم موجودیت یک درآمد ثابت نیاز به کار دارند تا برای فامیل شان نفقهء تدارک کنند که نتوانستند. یک حمال و یک کراچی ران و بسیاری ران ها که چشم براه اند چه وقت این ده روز سپری میگردد تا مردم دوباره به کار وبار عادی برگردند و ایشان بتوانند یک لقمه نان همیشگی را پیدا کنند.
آیا لازم نیست تا بگویم باید بحال این مردم و این کشور یک گریهء جانانه کرد. مگر نمی شد تا صرف برای یک روز قربانی انجام می شد و بعد مردم می رفتند دنبال کار وبار شان.
ده روزیکه تمامی فعالیت های اقتصادی، اجتماعی و سایر کسب و کار سقوط می کند و ما صرف برای کشتن یک حیوان ازینجا به آنجا و اینطرف و آنطرف سرگردانیم . مگر نمی شد همین کار را در سایر روزها انجام میدادیم.
درکشور های که برای زنده گی کردن دقیقه گزرانی می کنند برای هر مطلب پلان و برنامهء است ولی درین کشور بدبخت برای یک روز سنتی ده روز مرخصی .
این رهبران نمیدانند که در یک کشور چی نیازی وجود دارد ؟ آیا ده روز مرخصی بخاطر هیچ و پوچ درد آور نیست؟ اگر کسی وجود داشته باشد تا خسارات ناشی ازین ده روز را از نظر اقتصادی محاسبه کند شاید ملیارد ها افغانی شود ولی حیف که مارا کیک هم نمی خورد.
امروز چارشنبه و فردا و جمعه هم مرخصی است . ازچارشنبه گذشته شروع و شنبه آینده مردم خسته و درمانده دوباره به کار وبار عادی ء شان شروع می کنند . ایا یک بار ازخود پرسیده ایم که این ده روز برای ما جز ضربه زدن به اقتصاد خانواده چه بخشید؟ جز خسته گی و درمانده گی چی کاری مفیدی انجام دادیم و چنین توقعی تا چه وقت باید مردم را نابود کند؟ مگر نمی شد تا همین قربانی را در یک روز انجام داده و برای روز بعد دنبال کار وبار مان می رفتیم تا درمان درد آنهای می شدیم که برای یک لقمه نان دقیقه شماری می کنند. آیا تآسف نیست که ما هیچ اندیشهء نداریم تا برای ملت و مردم چی کاری باید انجام دهیم تا نیاز مردم برطرف شود .تا بکی ؟ این مردم و این رهبران گاهی با خود فکر کرده اند که در برابر این ملت چی مسؤلیتی دارند؟ دقیقا” نه و اگر میداشتند هرگز چنین بی مبالاتی ء را تحمل نمی کردند. گذشتن از مقابل هر پدیدهء خیلی سهل است ولی اگر در مورد پیامد آن اندکی باندیشیم بعد میدانیم که چی جفائی را درحق انسان و انسانیت متقبل می شویم.
دوستان شاید بعضی ها فکر کنند که من مبالغه کرده ام و ده روز یک رقم درست نیست. پس می توانید حساب کنید . شما ها قبل از آمدن عید ازچارشنبهء گذشته رخصتی کرده اید که ده روز یک حساب دقیق است. در یک کشوری که مردم به یک لقمه نان از عزت شان ، شرافت شان و حتی عفت شان می گزرند تا لقمهء برای ادامهء زنده گی پیدا کنند ده روز نشستن درخانه و مرخصی کردن گناه نیست؟ ایا درین ده روز نمی توانستیم بیشترین کار های اداری، اجتماعی ، ساختمانی و غیره را که شدید ترین نیازی به آن دیده می شود انجام میدادیم. آیا گاهی فکر کرده ایم که آن کارگر که روزهارا به انتظار پیدا کردن کاری روی جاده ها منتظر است تا لقمهء حلالی برای فامیلش تدارک ببیند چی دردی را کشیده باشد. آن مسافری که میخواست خودرا برای دیدن اقاربش برساند چی قدر رنج کشیده باشد؟ آن حمالی که فقط به کار روز مره وابسته است چقدر انتظار کشیده باشد تا این ده روز بیهوده سپری گردد؟ مسؤول این همه درد و رنج کی است بازهم کشور های بیگانه؟ نه این ما هستیم که درحق خود و همنوع خود جفا می کنیم. این رهبران باید بدانند که روزی فرا خواهد رسید تا وجدان شان ندا بلند کند که چی می کنید چرا برای درمان درد ها و آلام مردم خودرا به بی تفاوتی زده اید و با بستن راه های عبورو مرور مردم خودرا زنجیر پیچ کرده اید. مگر این مردم و این ملت حق ندارند زنده گی کنند و شکم شان برای حد اقل یک روزی سیر باشد. کشیدن تابوت یک فرد به شانه و دعوت کردن چند محصل و یا شاگرد نمی تواند درمان گر درد های مردم باشد. ما روزانه صد ها شهیدی داریم که نیاز به دلجوئی دارند مگر آنها انسان نبودند؟ مردم نان می خواهند ، مردم به سرپناه نیاز دارند ، مردم به آب نوشیدنی نیاز دارند. آن بدبخت های که شدید ترین عذابی را بخاطر بودن در دیار بیگانه متحمل شدند و برای دور شدن ازین رنج و عذ اب به وطن و کاشانهء شان برگشتند حق ندارند حد اقل یک لقمه نانی داشته باشند تا برای دوباره زنده گی کردن آماده شوند. رهبران خوابیده، مردم لمیده ، انسانهای بی تفاوت بیدار شوید. همه چیز تنها وابسته به قربانی نیست. کمائی کردن ثواب خیلی راه ها و و سیله های دیگر دارد . شکم یک انسان گرسنه را سیر کنیم و بدانیم که خداوند ده ها اجر بالاتر از قربانی دارد. و سرانجام آنهم قربانی ایکه فقط بخاطر تظاهر انجام می شود و گوشتش برای تبارز دادن فقط به خانهء اقارب میرود.
جهان پوچ ازحرص و هوس لبریز میباشد – به عقبی هم رسیدیم جز همین دنیا نشد پیدا.
 

2  ـ در آمد عربستان از حج چه مقدار است؛ این گزارش را مرور  نمائید:

امسال کاهش تعداد حجاج، رکود نسبی در فعالیت اقتصادی حج را به دنبال داشته است.
به گزارش خبرگزاری رویترز، یک مقام سعودی گفت براساس برنامه اقتصادی «نگاه 2030»، درآمد حج تا سال 2030 باید به مرز 47 میلیارد ریال عربستان (12.53 میلیارد دالر) برسد.
بر این اساس، «مروان عباس شعبان»، رییس کمیته ملی حج و عمره و عضو هیئت مدیره اتاق بازرگانی مکه در این باره گفت: «آمار و ارقام فعالیت های اقتصادی بسته به تعداد حجاج و قدرت خرید و نیز ملیت آنها هر سال متفاوت است. اما امروز این آمار به بالاترین سطح خود نرسیده است».
کاهش تعداد حجاج، رکود نسبی در فعالیت اقتصادی حج را به دنبال داشته است. شعبان این مسئله را ناشی از شرایط سیاسی و اقتصادی در برخی کشورهای منطقه دانست و پیش بینی کرد کاهش درآمد حج تا سه سال آینده ادامه دارد. البته وی مدعی شد با تکمیل مراحل زیر ساختی برخی پروژه ها، حج در آینده با افزایش درآمد همراه خواهد بود.
رییس کمیته ملی حج و عمره عربستان گفت که طبق برنامه «نگاه 2030»، از سال 2020 به بعد، افزایش درآمد حج آغاز شده و در نهایت به 47 میلیارد ریال سعودی (12.53 میلیارد دالر) خواهد رسید.
وی افزود: «با تکمیل این پروژه های مقدس، عربستان در سال 2020، ظرفیت پذیرش 3.7 میلیون و در سال 2024، ظرفیت پذیرش 6.7 میلیون حاجی را خواهد داشت».
آمارهای رسمی منتشر شده از سوی عربستان نشان می دهند که تعداد کل حجاج در عربستان تا شبانگاه شنبه 10 سپتامبر، به 1.8 میلیون حاجی رسید که 1.3 میلیون نفر از آنها از خارج عربستان آمده اند.
عربستان در سال گذشته 1.95 میلیون حاجی را پذیرش کرده است که این تعداد در مقایسه با سال قبل یعنی 2014، 7 درصد کمتر شده است. بر اساس یک بررسی که با پیش بینی حضور حدود ۲ میلیون مسلمان در مراسم حج سال ۲۰۱۴ در مکه صورت گرفته است، درآمد عربستان سعودی از این مراسم ۸ میلیارد و ۵۰۰ میلیون دالر بوده است.
برخی کارشناسان معتقدند برنامه های بلند پروازانۀ سعودی ها برای درآمدزایی هر چه بیشتر از حجاج بیت الله الحرام یکی از دلایل وقوع حوادث ناگوار و تلفات حجاج است؛ زیرا در حالی که اماکن مقدس مکه و مدینه ظرفیتی محدود دارند، مقامات سعودی برای محقق کردن درآمدهای مورد نظر خود از حجاج، جمعیتی بیش از ظرفیت این اماکن را به این سرزمین ها دعوت می کنند که در موارد بسیار به بروز حوادث ناگواری چون حادثۀ منا (با مرگ و میر 7000 نفری) در عید قربان سال گذشته منجر می شود.