آرشیف

محل کار ویا به زبانِ ساده تر گفته شود جای که شما وظیفه انجام میدهید، بهترین و اساسی ترین مکانیست برای آموزش و بروزِ شخصیت تان. انسان شاید که عیوب و نواقص خود را هیچگاهی به گونه یی ملموس درک نکند، نکات منفی خویشتن را تفکیک نتواند، همیش خودش را انسانِ مثبت و خوب ارزیابی کند و بالاخره اینکه همه را مثل خودش صاف و ساده، بی آلایش و خودمانی، روادار و همه گرا و خوش نیت و صادق تصور نماید. در محیط ما اما، اینگونه تصورات انسان را میبرد به دنیا از مشکلات و منجلابِ از معضلات. هیچکسی مثل خودتان نیست، هرکس کوشش میکند که به شما صدمه وارد کند و لقمه یی را از شما بگیرد. نادر شخصیتی را پیدا میکنید که دیگراندیش باشد، نه خود اندیش.
انسان اهل حسادت است، اکثریت مطلق انسان ها به فکرِ صدمه وارد نمودن به دیگران و خورد و خمیر کردن همگنانش اند. در لابلای تجارب زندگی به خصوص محیطِ کار و محلِ اشغال مصروفیت، آدم به واژه یی برمیخورد که گویا: "پایت را از گلیمت بیشتر دراز نکن" و آنرا نامگذاشتند "محدودیت"؛ به انگلیسی به آن میگویند لیمیتیَشن Limitation، که من یکی از منتقدینِ سرسخت محدودیت ها بیمورد هستم و این محدودیت ها باعث میشود که شما عقده یی شوید، دیگران را بیشتر بشناسید، عاقل را از جاهل، فاضل را از مفضول، وضیع را از شریف، ناقص را از ناصح، جرار را از طرار، منافق را از صادق و جاسوس را از کاشف جدا و شناسایی نمایید. وضع چنین محدودیت های، باعث میگردد که شما محدود فکر کنید. 
پس، تا که میتوانید کار نمایید، صادقانه، بی آلایشانه، مردانه و سربُلند. هیچگاهی موقف عالی را که از شما منافقِ عالی به بار آورد را قبول نفرمایید. تا که میتوانید مرئوس باشید، طوری مادونیت کنید که رییس به نزدِ تان همچون فرودست گردد. یک شخص وقتی میتوانید ازین ورطه رختِ خویش را به سلامتی بیرون آرد که تمام اصول، مقررات و طرزالعمل های نهادِ مربوطه را بداند و از لایحه وظایف خویش به درستی پیروی کند و وظایف محوله را صادقانه انجام دهد.
آموزش در محلِ کار و اینکه کارت را چگونه به پیشببرید که سرافگنده نشوید، پیشینه یی تاریخی دارد. این پیشینه ها را میتوان در عرصه های گونگونِ زندگی چون: سیاسی، جامعه شناسی و حتا روانشناسی واکاوی کرد. ابوبکر زین العابدین عبدالکلام که بیشتر به نام دکتر عبدالکلام مشهور و معروف بود و به مقام های بُلند سیاسی و مردمی چون 11 مین رییس جمهور هند کار کرد، سخنِ معروفی دارد. وی گفته است: اگر شما به کار خویش ارج بگزارید، مجبور نیستید که به دیگران ارج بگزارید. اما، اگر شما به کار خویش ارج نگزارید، مجبورید که به دیگران ارج بگزارید. عبدالکلام در سال 2015 میلادی وفات نمود، خداوند غریق رحمتش کند. 
ایمیل دورکیم فرانسوی قانونی تقسیم کار را بنابر نابرابری های زمان تالیف نمود. کارل مارکس از آلمان، گزنفون از یونان و امثالهم نیز اشارات خوبی درین مورد دارند. 
ازین همه که بگذریم دین اسلام، پیرامون به تحویلی کار به اهلش ارشاداتِ سودمندِ دارد و در قبال راجع به کسانیکه خبرچینی و تجسس در قابل دیگران را انجام میدهند، نیز نفی و نهی فرموده است. وقتیکه شما قرآن را میخوانید به جاهای متعددی بر میخورید که قران تاکید نموده است: "لاتجسس". این پیام برای ما میآموزاند که هیچگاهی به زندگی شخصی دیگران مداخله نکنید، پشتِ روزگاری دیگران به ناحق و ناخواسته مداخله نکنید و اینکه تجسس  بیجا و بیمورد درمورد کسانیکه با شما اند، کاری ناپسندیده است.
به جای اینکه از عملکرد دیگران نظارت کنید، خوبتر خواهد بود که به کارکرد دیگران توجه صورت گیرد. فرض کنید که شما میخواهید از لبنیات حیوانی، روغن زرد به دست تان بیاید. نیازی نیست که بعد از مشک زدن و دوغ کشیدن و جمع نمودن مسکه و باز تبدیل نمودنِ مسکه به روغن زرد، به این فکر کنید که چرا؛ روغن زرد، رنگش زرد است؟
این پرسش و تصور شاید که خیلی معقول به نظر نرسد. چرا که منظور ما، بدست آمدنِ روغن زرد است، نه رنگِ روغنِ زرد. 
این نمونه را برای آوردم که، تجسس بیجا و نمامه گری از عملکرد دیگران بخاطر منافع کوچک فردی و شخصی، نشود که رنگ شما یک روزی زرد شود…

والله اعلم بی الصواب
غلام رسول مبین
چغچران، غور
25 سرطان 1398 هـ.ش.