آرشیف

ماقبل بیان و آزادی آن٬ عمق بینیش بر پدیده ها یا شناخت و استنتاج پدیده ها٬ از فعالیت روزانه در مطالعه توانایی گفتار و حل معضلات اجتماعی را٬ محصول می شود.

در این حالت وسیله های بیان که شامل:‌ مطبوعات٬ رادیو و تلویزیون و در عصر کنونی انترنت و شبکه های اجتماعی می باشند٬ غنیمت برای سرعت اطلاعات را٬ سریع کردن است. ولی دقت آگاهی از دانایی مسبب متعالی اجتماع می گردد.

که متاسفانه از آنجاییکه در جامعه عقب مانده افغانستان٬ چون فعالیت روزانه مطالعه نیست. و جایگزین بیان در شبکه های اجتماعی٬ دروغ و لاف زدن به اوج رسیده است –  از تنازل عمق جهل در جامعه ما٬ کسی از دروغ گفتن ذره ای شرم و حیا نمی کند. در حالیکه هیچ پدیده ای به اندازه دروغ در مقابل حق منفور نیست.

بطور مثال: نوع ماشین موتر و رویکرد تحقیقی رسانه ای٬ در مورد جزییات این صنعت٬ به گونه مسلسل می تواند برای چندین سال تولید برنامه های جذاب با دربرگیری مخاطبین بیشتر کند. که در نبود چنین رویکرد علمی رسانه ای٬ برنامه های شبکه های اجتماعی حتی تلویزیونی٬ اوج لاف زدن و سفله شدن انسان ها گردیده است. در نتیجه: قطعاً آزار دهنده و بی نهایت شرم آورست٬ که کاربران اجتماعی وقت شانرا در چه نوع برنامه ها٬ مصرف می کنند – در حالیکه سطح آگاهی بلند روح و جان برای نجات و توسعه أفغانستان شناخته شده  است.

محمدآصف فقیری

کارشناسی ژورنالیزم و ارتباطات و کارشناسی ارشد حقوق عمومی