آرشیف

طوری که خواننده گان عزیزاستحضار دارند این قلم برگزاریی جشن نوروز را ازدید فلسفه ء آفرینش و با اسلوب دیالیکتیکی آن مختصرأ بیان داشتم فلذا ضرور نخواهد بود که با توجه به اهمیت بالقوه بسیاری از مسائل جانبی نوروز یکبار دیگر به این مفهوم عمیقأ پژوهشی پرداخته شود اما اکنون به مسأله دیگری ر وشنی خواهیم انداخت  که درهفته جاری از جمله یکی  از حیاتی ترین مسائل سرنوشت جامعه و مردم به شمار میرود .

https://www.youtube.com/watch?v=6BdkHCEGLG0

 بدون تردید ابراز این پیام نوروزی  توسط جناب آقای گلبدین حکمتیار که در راستای اجرای میکانیزم جاری صلح مافیائی برخی از مناطق به طالبان مسلح واگذار گردند  حواس جمیع اصحاب و اذناب جامعه مدنی و غیر مدنی  را پَرت ساخت . محتمل است شما خواننده گان عزیز هم مستحضر شده باشید که در روزهای پایانی هرسال چرا سخنان آقای گلبدین حکمتیار سوژه ء سال میگردند ؟ و به نوشته ء برخی جراید دوستان بی مروت و دشمنان منصف حضرت گلبدین حکمتیار نظر خود را در تمامی امور مربوط به سرنوشت مملکت ابراز می فرمایند . البته ما به هیچ اعتراضی و به هیچ نظری که هرکسی در هرجایی راجع به هرچیزی ابراز فرموده باشد نه داشته ایم و نه داریم و نه خواهیم داشت . چرا؟ زیرا از دیدگاه ما بعضی " نظر " ها و طرح ها چنان از قوت منطق بی بهره اند که اگر هرچه بیشتر ابراز نظرشوند بهتر است و بسی اگر اظهار نه شوند و از تاریخ مصرفش بگذارند بلکه موجب ضرر و زیانهای دیگری بشوند صد درجه بدتر ! علی هذا اکیدأ پیشنهاد می کنیم که مقام شامخ ولایت و امارت یا مقام مشابه دیگری در همین سطوح یک نظری ، طرحی ، برنامه ای ، رهنمودی و چیزی در باب « امور چرت زده گی و خمیازه کشیدگی ! » به هنگام تقدیم عرائیضی که معمولأ در خطبه های کنایه دار ستخباراتی اعلام می فرمایند به عنوان هر صاحب نظری کارخودش را انجام داده ، و میروند پی کار شان .! اگر برای این مأمول فوق تشکیلاتی سیمیناری ، کنفرانسی و غیره لازم باشد به روی چشم زیرا از قدیم گفته اند که مسجد گرم و گدا آسوده .!!

ادامه مطلب در اینجا