آرشیف

مـن ز لـطـف  و فـضـــل حق در انجـمـن پـیـچــیـده ام
بر مـدار عـشـق وعـر فان چـون قــرن* پـیـچــیـده ام
 
تا  سـمــنـــد وار  کــردم  جـان  فـــدای  نــور عشـــق
هــم  ز جـلـد  خویشـتـن  بـر خود  کـفــن  پـیـچــیـده ام
 
در  فــــراق  دوســتــان  و  کــشـــور غــمــد یــده  ام
سـوخـتـم چون عـود  مـجـمـر در سـخـن  پـیـچــیـده ام
 
نا له هـا کــردم  چـو مـجـنـون  بـهـر لـیـلای  وطــن
در دل کـهـســار  او  چـون  کـوهـکــن  پـیـچــیـده ام
 
رنگ  خـون  گلـعـــروســان   وطـن  را  مـن ز رنـج 
بر شـقـا یـق هـای ایـن  دشـت  و دمـن  پـیـچــیـده ام
 
بـوی عـطـــر لاله  هــای  رسـتـه از خا ک شـهــیــد
در دل  دشـت وطـن هــمـچون  خــتـن  پـیـچــیـده ام
 
تا  که  گــشـتـــم  مـن فــرامـوش  زما نـه  بـیـد رنگ
هــمـچـو اسـتـون  حـنا نه*  در حـــزن  پـیـچــیـده ام
 
درد  نا هـنـجــار  ذلــت  کــرده  روحــم  را   فگا ر
زخـــم  نا ســور وجـودم  بـر رســن  پـیـچــیـده ام
 
ذ کـــر و  یـاد  خــاطـــرات  کــشــــور  آزاده گان
در گــلسـتـان  وطــن  بـر  نســتـرن  پـیـچــیـده ام

اسـتاد فـضــل ا لـحـق فــضــل
دیار فـیـروز کـوه ثـور سا ل 1390 هـجـری شـمـســی
 ایـن ســروده به ا سـتـقـبا ل سـروده ُ زیبای خواهـر عزیزم  عـزیزه عنایت زیر عنوان  آرزوی آفـتاب سـروده شـده است از شاعران و بزرگان  اهـل علم وفرهنگ  احترامانه  تمنا دارم  لطف شانرا شامل حال غریبان فرموده با ابراز کردن نظریات شان  مارا یاری فر مایند .
 
*اشاره به اویس قـرن   هـسـت که با شـنیـدن خـبـر شهادت دندان حـضـرت پیغمـبر  محـمـد مصطـفی  ( ص)  سی وسه دندانش را  شکستاند و این داستان نیز دراز هسـت…..
 
* سـتـون حنٌانه (ستون نهایت گریه کننده یا نالان ) : اشـاره به هـمان پارچه چـوبی بود که در نخستین روز های ظهـور دین مقدس اسلام   که هـنـوز در مسجـد منبر ساخته نشد ه بود وحضرت پیغـمـبر بر آن مینشست  و خطبه میخواند. گویند زمانیکه منبر ساخته شد و نخستین بار حضرت پیغمـبـر بر منبر خطبه خوانـد و آن ستونک قدیمی که در گوشه ُ مسجـد بود از اینکه  در نخستین روز ها که منبر نبود و مسلمانها ضعیف بودند  آنرا به مثابه ُ منبر استفاده میکردند وبعد ازینکه قدرت یافتند منبر ساختند واین یار قدیمی را به یکسـو نهاده بودند ناگهان به گریه آمـد و حضرت پیـغـمـبـر با  شـنـیدن صـدای  ناله  وگریه ُ آن در فراق  حضرت پیغـمبر)ص) را چنان تحت تا ُ ثیر روانی قرار داد که ایشان با صحابه همه به گریه آمدند و این داستان  داراز هست ….