آرشیف

باشندگان شماری از ولسوالی‌های غور از محدود بودن خدمات در مرکزهای بهداشتی این ولسوالی‌ها شکایت دارند.

به گفته آنان، بسیاری باشندگان ولسوالی‌های ولایت غور به علت همین چالش، ناگزیر اند بیماران خود را به مرکز غور و یا ولایت‌های دیگر انتقال دهند.

غلام رسول باشنده ولسوالی شهرک ولایت غور به خبرنگار طلوع‌نیوز گفت: «وقتی که مریضان خود را این‌جا میاوریم، امکانات وجود ندارد. مریض ما ولادت داشت. در این مرکز اتاق نیست که مراجعین در فصل سرما آتش روشن کنند و خود را گرم کنند. بیمارداران در دشت به‌سر می‌برند.»

عبدالظاهر یکی دیگر از باشنده ولسوالی شهرک گفت: «کلینیک ما امکانات ندارد. در این‌جا نه آمبولانس وجود دارد و نه وسیله دیگر. مردم با این‌که وضعیت اقتصادی مناسب ندارند؛ اما مجبور هستند که با هزینه شخصی و یا هم گرفتن قرض، مریض خود را به یک جای دیگر انتقال دهند.»

مسوول یک مرکز بهداشتی در ولسوالی شهرک ولایت غور نیز پذیرفته که دارو و امکانات دیگر برای درمان بیماران در این مرکز که روزانه تا ۲۰۰ بیمار به آن مراجعه می‌کند، وجود ندارد.

نواب دلاور مسوول مرکز درمانی کمنج در غور افزود: «دوا برای ما کم می‌رسد و برای رسیدگی به مریضانی که روزانه داریم، کفایت نمی‌کند. وقتی که یک زن حامله به‌خاطر زایمان غیرعادی به کلینیک آورده می‌شود، ما امکانات سزارین نداریم. هیچ گونه عملیاتی در کلینیک ما وجود ندارد.»

پزشکان در برخی مرکزهای بهداشتی ولسوالی‌های غور نیز کم‌بود دوا و دیگر امکانات بهداشتی را از چالش جدی برابر درمان بیماران می‌خوانند. آنان [پزشکان] خواهان فراهم شدن امکانات و دارو در مرکزهای بهداشتی ولسوالی‌های غور هستند.

گلثوم یکی از پزشکان گفت: «امکانات سزارین و داکتر نداریم که مریضان نسایی ولادی عملیات شوند و یا بانک خون باشد که به مریضان رسیدگی شود. به‌خاطر نبود امکانات، مریضان یا به شهر فیروزکوه و یا هم به هرات انتقال داده می‌شوند.»

عبدالخبیر حکیم‌زی یکی دیگر از پزشکان می‌گوید: «خدمات کلینیک طوری که تقاضای مردم است، وجود ندارد و نیازمندی‌های شان را برآورده کرده نمی‌توانیم.»

غور از ولایت‌های کوهستانی کشور است که راه‌های دشوارگذر دارد. در فصل زمستان با بارش برف و باران، راه‌های ولسوالی‌ها به شهر فیروزکوه و هم‌چنان شاهراه‌های این ولایت با ولایت‌های همجوار مسدود می‌شوند. به گفته باشندگان غور، در چنین اوضاعی، بیماران به مرکزهای صحی نمی‌رسند و برخی‌ها در مسیر راه‌ها جان خود را از دست می‌دهند.