آرشیف

رخشانۀ ۵۶ ساله، مادری که به‌دلیل فقر و گرسنه‌گی از ولسوالی تولک ولایت غور به شهر فیروزکوه، مرکز این ولایت آواره شده است و هم‌اکنون در یک اردوگاه/کمپ مهاجران زنده‌گی می‌کند، می‌گوید که فقر و تنگ‌دستی مجبورش کرده تا کودکان خُردسال پسرش را به فروش بگذارد، اما به گفتۀ او هنوز هیچ خریداری نداشته‌اند.

او می‌گوید، بیش از چهار ماه می‌شود که بی‌جا شده و در این مدت فقط یک بار کمک دریافت کرده است. «نواسه‌هایی دارم که یکی ۶ ساله است و یکی هم ۴ ساله، دو تا دختر است. حالا این‌ها را کی می‌خرد؟ به فروش انداخته‌ام که کسی بخرد.»

رخشانه می‌گوید که نواسه‌هایش را به ۱۰۰ هزار افغانی به فروش گذاشته است. او می‌افزاید که برای زمستان جایی برای زیستن و چیزی برای خوردن و گرم‌کردن ندارند.

در کنار رخشانه، ده‌ها خانوادۀ دیگر نیز در این اردوگاه یا در گوشه‌وکنار شهر فیروزکوه وجود دارند که در وضعیت دشواری شب‌وروزشان را می‌گذرانند.

نثاراحمد، یک تن از اعضای خانواده‌‌یی که با فقر و گرسنه‌گی در غور زنده‌گی می‌کند می‌گوید، «از هر نگاه مردم خیلی پریشان هستند، از لحاظ مواد سوخت، از لحاظ مواد غذایی، از همه‌چیز پریشان هستند و هیچ کسی به داد ما نمی‌رسد.»

عبدالکریم، مسئول اردوگاه مهاجران شهر فیروزکوه از وضعیت بد خانواده‌هایی که در این اردوگاه زنده‌گی می‌کنند، ابراز نگرانی می‌کند و می‌گوید که در این اردوگاه نه آب و غذایی برای خوردن و نه هم پزشکی برای درمان بیماران وجود دارد. «مشکلاتی که در این کمپ وجود دارد، آب نیست، داکتر نیست، مواد سوخت نیست، مواد غذایی نیست و به همه‌چیز ما نیاز داریم.»

عبدالحی مبشر، سرپرست ریاست مهاجران و بازگشت‌کننده‌گان غور می‌گوید که از زمان روی‌کارآمدن امارت اسلامی تاکنون در این ولایت، بیش از یک‌هزار خانواده در اثر خشک‌سالی و فقر بی‌جا شده‌اند و نیاز جدی به کمک دارند.

او می‌افزاید که تاکنون هیچ نهادی به آنان کمک نکرده است و اگر به زودترین فرصت برای‌شان کمک نشود، فاجعۀ انسانی در این ولایت رخ خواهد داد.

براساس گفته‌های خانواده‌های بی‌جاشده در غور، در اردوگاه مهاجران این ولایت بیش از ۹۰ خیمه وجود دارد که در بیش‌تر چادرها دو تا سه خانواده باهم در وضعیت بد زنده‌گی می‌کنند. آنان خواستار کمک دولت و نهادهای مددرسان‌اند.

سلام وطندار