آرشیف

بعضی هایمان قربانی برف و سرما میشویم، بعضی هایمان در آبهای اقیانوسیه غرق میشویم، بعضی هایمان در جنگ کشته میشویم، بعضی هایمان در انفجار ماین ها و حملات انتحاری جان میدهیم و بعضی هایمان در حادثات ترافیکی، حتی کوه ها و دشت های خشک هم انتقام تنهاهی و سیاهی خود را از ما میگیرند، گویا وظیفۀ ما مُردن است.
خوب، تا چی وقت به همین منوال مفت و مجانی بمیریم؟ شاید بی ربط نباشد؛ همه شاهد هستیم و میبینیم که نه تنها سران قبایل و اعضای رهبری حکومت؛ بلکه حتی اعضای شورای ملی که مردم آنرا خانه ملت و صدای ملت میگویند نیز بجای اینکه الگوی مدنیت و عقلانیت باشند و فرهنگ همبستگی، تعقل و منطق را به جوانان و مردم منتقل کنند؛ خود در جهالت، تعصب و غرور غرق و فرسنگ ها از مدنیت و عقلانیت فاصله دارند و تفکر شان هم همان تفکر انتحار و غیر عقلانی است. وقتی سران و نمایندگان مان مظهر بربریت و خشونت باشند، باید هم و ظیفه ما مردن باشد.

( واعتصموا بحبل الله جميعا ولا تفرقوا ) [ آل عمران : 112 ]
ترجمه: "همگی به ریسمان الهی چنگ بزنید و متفرق نشوید"

تا زماینکه نعمت برادری و همبستگی قلوب را پاس نداریم و به رسن الهی چنگ نزنیم و دنباله رو این تکه داران دین و سیاست باشیم؛ همین گونه مفت و مجانی خواهیم مرد. چون اساس این قماش آدم ها بر غرور وخود پرستی نهاده شده و اینها انسان را به فناء، جنگ و سقوط می کشاند، باور کنید اگر باهم صاف و صادق باشیم به یقین خداوند ما را به امنیت و سعادتی خواهد رسانید که تمام مال، جاه و جان ما را در بر خواهد گرفت و آن وقت است که میتوانیم شیرینی زندگی و لذت سعادت را با همه وجود حس کنیم.
 
عبدالملک اوشانی
31-01-2017
المیره