آرشیف

مسولیت گریزی و ریاکاری ریس جمهور من را به یاد همان قصه شکارچی و تازی می اندازد. روزی از روز های سردی زمستان چند نفر به شکار رفته بودند اما حین شکار تازی صیاد بجای اینکه  به دنبال شکار برود از دامن کوه میرفت. یکی از صاحب تازی پرسید چرا تازی بجای اینکه به دنبال خرگوش برود از دامن کوه میرود؟ در پاسخ گفت اینجا هموار است خود را تکلیف نمیدهد همینکه با این شکم گرسنه اکت شکار هم میکند راضی باش.
حالا رئیس جمهور هم نه به اراضی افغانستان آگاه است و نه هم تن سالم دارد همینکه صدایش را بلند میکند و یا شکار را در نزدیکی های قصر هدف قرار میدهد غنمیت است. ادارۀ افغانستان از توان این دو رهبریکه اشک یک خارجی را نسبت بخون صد ها افغان ارزش میدهند بیرون است فقط بخدا روی بیاورید و دعا کنید که خداوند بحال ما رحم کند و ملت را توان تحمل و هم پذیری بدهد تا بجای قوم پرستی و سمت گرائی یکجا کاری انجام دهند وحالا میا ئیم به تحلیل اصل قضیه.
محترم اشرف غنی رئیس جمهور افغانستان  طی یک ماه که گذشت یک بار از حوزۀ امنیتی نا حیه نهم و حالا هم از شفاخانه وزیر اکبر خان و وزارت صحت دیدار و بعضی مسئولین را بجرم سهل انگاری از وظیفه سبکدوش و مسئولیت خودرا به نحوی ادا کرده است. اگر خوشبینانه از منبر مداحی قضاوت کنیم رئیس جمهور کاری در خور تحسین انجام داده و اما اگر از منظر مسئولیت رئیس جمهور در سطح کل افغانستان و آنهم در مقایسه با اوضاع خونین و ویرانگر جنگ در ولایات خصوصا هلمند و قندز و بغلان نگاه کنیم لاجرم به این فکر میشویم که چرا رئیس جمهور وقت کشی و مسئولیت نا شناسی میکند. او بایست بجای  رفتن به وزیر اکبر خان با کا بینه اش به ولایات محاصره شده سفر کند که زمینش از خون شهیدان مظلوم رنگین و فضایش با صدای غمین مادران و فرزندان مصیبت دیده غمبار است و بوی دود آتش سینه ساکنان  این شهر ها را سرطانی ساخته است. اما نه او چنین نمیکند. نه به ولایات میرود و نه هم از کشته شدن مردم بیگناه خم به ابرو میآورد که نهایت سوال بر انگیز است. این دو رئیس با کجکول  گدائی به دروازه اروپائیان  و جها نیان استادند اما طالبان در قندز بانک ها را چپاول کردند و ذخایر سلاح و مهمات را به غارت بردند. بدون اینکه به خسارات داخل افغانستان نگاه کنند بخاطر نیمه پر شدن کجکول گدائی افتخار کردند که خیلی شرم آور وننگین است.
مسئولیت شناسی و یا مسئولیت گریزی: قبلا اشاره کردم که عدۀ با مداحی و چاپلوسی هیاهوی کوتاه و بی اثر رئیس جمهور را مسئولیت شناسی معرفی میکنند اما در شرائط فعلی مردم به این اکت های ریا کارانه ارج نمیگذارند واز مسئولین میخواهند بجای عقده گشائی در کابل و بر طرف کردن افراد بخاطر نصب کردن حامیان دروغین به ملت توجه کند به ملتیکه خونش جوی ها را پر کرده و از گوشت و استخوان شان تل و تپه ساخته اند. مردمیکه خانه و کا شانه را به آتش و خاکستر سپردند و خود شان پا برهنه بدون غذا و سرپوش در بادیه یاس ونا امیدی قدم گذاشتند کجاست داد رسی که دست نوازش بر صورت خونین یتیمی بگذارد که رویش را از بالای جسد بخون تپیدۀ پدرش بر داشته و با ناله فریاد راه گریز را اختیار کرده!؟! مگر کدام کار و وظیفه مهمتر از نجات مردم قندز وهلمند است؟
 
عبدالملک اوشانی
المیره، هلند
08-10-2016