آرشیف

جای مسرت است که درسرزمین چون غور بعد ازمدت های طولانی که این مرز و بوم به بادی فراموشی سپرده شده بود؛ یاد بودازگذشتگان این مردم که روزگاری درسرنوشت سیاسی منطقه نقش والای ازعدالت کستری وتوسعه علم وفرهنگ داشتند وروزگاری چون مردان دلیردردمیدان نبرد، دانشمندانی درمیدان علم، برنده گان درمیدان سیاست ومتفکران ممتازدرعصروزمانی خود جایگاهی خاصی داشتندکه خوب است برای ثبوت آن عدالت گرایان گامی درمسیرتاریخ برداریم شاید نام شان درجریده تاریخ افتخارآمیزثبت باشد. نبود! اما امروزبرای مانوید نوی درگذشت طولانی ازعمرتاریخ است که فرزند سیاسی وافتخارآمیزوسردمدار جهاد ومقاومت جناب عالی قدرمحترم بسم الله (محمدی) وزیرداخله جمهوری اسلامی افغانستان؛ به اصطلاح ما یاد ازاین گوشه ای فرسوده ما میکند. من ازتشریف آوری شان صمیمانه قدردانی میکنم وامید ما این است که قدمی شان درراه بهسازی ونوسازی بویژه تأمین امنیت این سرزمین ویرانه واین کلبه فرسوده تمام شود ودرخیروفلاح جامعه وخصوصا این مردم نیازمند باشد. باورما این است که دراین دیدارازوضع واحوال این مردم واین حطه حتمی مفیدیت های را همراه خواهد داشت مشروط براین که استفاده گران باتجربه وماهی  گیران ماهیرآب را گیل آب نکنند تاباشد زمینه طوری مساعد گردد تا چندی( داسو)چیده گوشت ماهی بخورند. من باوردارم این دیدارنویدی درتغیرسرنوشت آینده مردم این ولا درابعاد مختلف زندگی حتمی است. ولی ماهراس ازآن داریم شایدازهمکاری همگانی استفاده محدود برای یگ گروه محدود تحقق پذیرد. شاعرمی گوید:

واعـظـان کـن جـلوه برمحراب ومنبرمیکنند
چون به خلوت میروندآن کاری دیگرمیکنند
 
مشکلی دارم ز دانشمند مـجـلس بـاز پـرس
توبه فرمایان چراخودتوبه کـمـتـرمی کـنـنـد

ولی توقع میرود خطابت ها جامه عمل به پوشاندومنافع جامعه برمنافع افراد رجحان داده شود.