آرشیف

هموطنان محترم ودوستان گرامی!
به اندازۀ همۀ سلسله کوه های باعظمت و سربه فلک کشیدۀ غورباستان به حضورتک تک شما که لطف منمائید این پیام جسته وگسیخته (مبارک باد) من را می خوانید سلام وادای احترام می نمایم.
قبل براین برای همۀ مردم آن دیار باستان بویژه مردم تهی دست وفقیرغور آمد آمد عید سعید رمضان را تبریک می گویم وبه سراغ ازهر چمن، سمنی رفته حضورجناب حاجی صاحب (علم ) حضور(یگانه صاحب) محترم محمد عمر(عزیزی صاحب) محترم مولوی صاحب ملامحمد (ساغری) محترم (سعیدی صاحب) احمد سعید ( سروری صاحب) غلام علی ( فگارزاده صاحب) محترم داکترمحمد ابراهیم ( ملکزاده صاحب) ومتباقی دوستان راادای احترام فایقه.
بااستفاده ازفرصت بدست آمده وبه بهانۀ مبارک باد عید رمضان به هموطنانم یکی دونظرکوتاه دراین راستا بعرض می رسانم امید است که خداوندگارعالم حوصلۀ خوانش آن را برای دوستان اعطافرمایند: 
درفلسفۀ تجلیل ازروزهای ملی_ تاریخی_ ومذهبی ؛چون روزهای میلاد ورحلت ، روزهای اعیاد، روزهای شهدا، روزها ی آزادی ،روزهای خیر وخیرات، روزهای نزر،روزهای بلند کردن جنده،روزهای رفتن به زیارت ها وده ها روزهای دیگر همانند آن روزهای که نام گرفته شد هرکدام با نام ونشان های مقدسانۀ باعقایدونظریه های متفاوت و تعابیر ورسوم های بخصوصی به اوقات معیادی گوناگون به تجلیل گرفته می شوند، ازدیگاه دین مقدس اسلام مقام ومنزلت هریک باماهیت ذاتی آنها بیان شده است ؛بگونۀ مثال: فلسفۀ روزه گرفتن اززاویه اندیشه های ناب ووالای اسلام بخوبی برای مسلمانان توضیح وتشریح شده که به ارتباط آن چندی پیش مضمون جالب دینی بسیار باارزش وپرمحتوا ازجانب حاجی صاحب ( علم ) بدست نشر سپرده شد که برای من خیلی آموزنده بود .روی همین منظورنمی خواهم دراین راستا شما رادردسردهم .من می خواهم آشکاراتر مطلب خود را بعرض برسانم که اگر تجلیل ازروزهای اعیاد معنی نمایشی داشته باشد آنچه ما ازآن می خواهیم برکت بدست آوریم ناممکن است ؛ویا اگر به اصل وماهیت فلسفی تجلیل آن متوجه شویم، آنطوریکه شایسته است تجلیل درست کرده نمی توانیم . همانگونه که روزه گرفتن وسایرعبادات الهی واعمال صالحه متعلق ومنحصر به فرد نیست تجلیل ازایام متبرکه هم نه منحصر ونه نمایشی شده می تواند .تجلیل ویا برگزاری این روزها حکمت های خاصی خود را دارند بی عبث پدید نگشته اند ،پس برما لازم است تا آنها راباهمه شایستگی های اسلامی وانسانی شان برگزارنمائیم .وقتی دراصول اسلامی ، انسانی وبشری حرمت به دیگران ولوهرکسی باشد به هرمذهب ومکتبی باهرموقف ومقامی با تفاوت های اجتماعی واقتصادی که وجود دارد، جزءتقواوپرهیزگاری میان آنها خط دیگری کشیده نشده وما به نحوی براساس ضوابط خود خط کشی می نمائیم ،پس آن اصول را رعایت کرده نتوانستیم دراین جا نباید آن اصول را فدای اصول شخصی خود سازیم اگر ازاصول اسلامی وانسانی سخن درمیان است؟ درغیرآن هرکس هرچه می خواهد می تواند می کند پس بکند کی جلوی آن را گرفته است. بازآشکاراتر می خواهم روی این مطلب مکث نمایم:من می خواهم بگویم: که اگرمنظورازمراسم برگزاری عید پوشیدن لباس های نو،تهیه دستارخوان پرازنازونعمت مادی یا نمایش موتریا نمایش منزل پرزرق وبرق برای دیگران باشد،فکرمی کنم این وجایب اساسی مراسم عید نیست.اگرمراسم عید نمایش پاکی لباس وادای حرمت به انجام فریضۀ خدا طی یک ماه که سپری شد واحترام به مقام انسان باشد.پس من یک ایراد به آدرس وطندارانیکه بطورنسبی ازلحاظ اقتصادی به پای خود ایستاده اندودرشهرکابل زنده گی می کنند دارم امید خاطراوشان نا آرام نشود.او این است : آنانیکه موتر دارند،خانه های مجلل دارند ودستارخوان نعمت، فقط برای نمایش خودشان است وبس اگرمنظورازانسان باشد من به وطنداران به سرحال رسیدۀ خود می گویم که علاوه ازشما دراین جا آدم های تهی دست وباشهامت دیگری ازمردم غورهم هستند که به روزهای نیازوضرورت که به آنها دارید اوشان به یاد شما می آیند دیگربازآن آستین کهنه ها فراموش شما می شوند،آنها رابه یاد آورید ازآنها هم حرمت عیدی نمائید خیراست که موتر ندارند ویا خانه های زیباویا دستارخوان پرازآنچه که شما به آن گرویده اید.حال اینکه این نظر شخصی من تا کجا می رسد وچه اثرخواهد داشت مربوط به شخص می شود. یکباردیگر روزهای عید خوش به همه مردم افغانستان بخصوص مردم مظلوم غور ودوستانم درداخل وخارج آرزو می برم. دوستی وبرادری توأم با برابری رابرای همه می خواهم.

ازسوی (ع) (عصمتی ) شهرکابل 
یکشنبه مورخ ۲۲/سنبله/۱۳۸۸