آرشیف

ای  شــمــع قــلـــب مـــن و تـسـکـیـــــن دل
بــی تـــو دچـــارم بــــــه دوصــــد مـشـــکـل
 
رب الـعـشـــاق نـهـــاد عـشـقــت را در دلــم
فــروخـــت چـــــراغ مـحـبــتــت را در دلــــم
 
ز جــان خـواهــم بـه بـهــای جـان یـابـم تـرا
جــان بــه جـانـان دهـم زجـانـان خـواهم ترا
 
نـیـسـت چــاره ام زجــان و دل گــرفـتـارتــم
گـــرفـتــــار آن دو چـشـــم پـــر خـمـــارتـــم
 
رســمـــی آمـد مـرا رسم عشـق و جانـبازی
رسمی آمد مرارسمی سوختن و جانگدازی
 
طـبـیـب ومــرحـم درد مـن تـویـی دوایش دار
عـشـقم ز روی اخــلاص اسـت روایــش دار
 
گـــر هـمـی خــواهــی زمـن جـان بـرگـیـری
بـــدان کـــــه در پـــی کـشــتــــن اســـیـــری
 
حـــالا نــه مـن خـویش شناسم نـه خویشتن
نـپــندارم دردی را جـــــز درد ســــوخــتـــن
 
شبی زروی لطف شمع بمن فرا داد گـوش
نــه مـــن را تـــاب مـاند و نــه ورا هــوش
 
سـحـرآمـد و شــب رفـــت وشـمــع شــد آب
در تــخــتـــه ســـرای تـنـــم دل شــد کـبـــاب
 
ز آهـــم فــلـــک را تـــاب شـنـیـــدن نـیـست
قـلـب بـیــچــــاره را تــــاب نـالـیـدن نـیـسـت
 
بـیــاد چـشمـت گـیـریه کنم بیاد لبت ناله کنم
بـیـاد رویـت فـغـان کـنـم سـر در گریبان کنم
 
افـسـرده مـحـزون و بـیـقرارم یارم کـجـایـی
آرام بـخـش دل افـگـــارو بـی قـرارم کـجایی