X

آرشیف

انـــــــــــــــداز دری
دسامبر 26, 2014

مولوی محمد ابراهیم خلیل

دنبال کردن نویسنده

وصــفــــم بــزبــان بـی تـکـسـیـف کــردی
آنـگــه کـــه بــذات مـن تـصــرف کــردی

انــــدر دل مــاهــتــاب د کـیـــوان فــلـــک
نــامــم بـخــط درشــت بـنــوشـــت ملـک

بـــرگـــــرده کـــائــیـنــات تکــتـــاز مــنــم
کس نـیـست کـه ردکـنـد غــرور سـخـنـم

گـسـتـــرده خــاک بـهـــر مـن سنگ شـده
این آب و هــوا بــروی مـن تـنــگ شـده

خواهم که روم بــه پـشـت افــلاک ودگـــر
انـجـا بـگـزیـنـم هـمـه سـامـــان حـضــر

من زین همه انــداز سـخــن مسـت شــدم
بـی خـود شـدم وبـی هـدف وپـست شدم

تــا بــر سـر تـخـت آسـمـــان هـــا نــــروم
تــا داور مـمـکـنـــات آنــجـــــا نــشـــوم

یـکــرنــگـــی طـبــع خـاک وبــادم کـشـتـه
بـیـمـــاری عـشــق از نــهـــادم گـشـتــه

از ســرعــت بـــاد وســردی بـرف و هـوا
از گـــرد وغـبــار خـاک وآتـش همه جا

از گـــردش تـنـــد زنــدگــانـــــی دل مــــن
یـک لـحـظـه یـغـمـان بـبـرد حـاصل من

بس مـن هـمـه عـمـر بـر لـب دادی نیست
ایستاده ولی نمی توان گفت که چـیـست

با آن هــمــه وصـف جــاودانــه نــیـسـتـم
از نـیـسـت نـپـرسیـده کـه من از کـیستم

فـــریــاد دائـــف بـاین تـمــاخــر کـــه ردم
افـســوس بـایـن هـمـه تـبـنـحـر کـه زدم

ار پرده وهــم ســـوی صــحـــراء رفـتـــم 
از کـعـبــه بـسـمـت کـهـکشـانـهـا رفـتـم

بــیــخــــود شـــدم و کـمــی تـبــا نی کردم
تـا چـهــرهء کــــون را نــشـــانـــی کـنـم

مـثـتـــی زبـس فـرق فـلـک بـبــرمــــن زد
آنـشـکـــده گــوئـــی بــه سـر بــایـــن زد

گـفـتــا سـخـن " خـلـیـل " سنجیده بگوی
انداز دری ظــریــف وسنـجـیــده بـگــوی
 

مولوی محمد ابراهیم " خلیل " فرزند حاجی محمد اسماعیل تولد 25 ثور 1352 خورشیدی
 

X

به اشتراک بگذارید

Share

نظر تانرا بنویسد

کامنت

مولوی محمد ابراهیم خلیل

نوشتن دیدگاه

دیدگاهی بنویسید

مطالب مرتبط

پر بیننده ترین مقالات

مجلات و کتب

پیوند با کانال جام غور در یوتوب

دریکی از روزهای پرحادثه ی روزگار که آفتاب از سوراخ ابر های کم پشت به دره می تابید وتابش اشعه ی زرین آفتاب شاخ وبرگ درختان را طلایی جلوه میداد وبر زیبایی های برگ ریزان پاییز میافزود .دره تنگ وکوه ها به ما نزدیکتر بود .راه همه ریگزار وکم عرض بود ،آبادی ها همه به یگدیگر شبیه،بام ها گلی ودیوار ها سنگی وآلونک های ایلاقی از زیر برگ وشاخ درختان سرکشیده بود در چنین روزی من به باغ (کنداخ )که در کناره ی شمالی رود مرغاب از شرق به غرب افتاده رسیدم .سکوت عجیبی بر باغ بال گسترده بود . باغ نشینان (کنداخ ) را رسم است که بادمیدن بهار به این باغ وسیع بساط کشی میکنند وآلونک های از نی وگل وسنگ میسازند وزیر درختان تنومند تخت وصفه برای استراحت میسازند وبه باغ اندرون بر سایه گاه می نشینند وچون مهمان از راه رسد بر صفه می نشیند وخوان می نهند سخت بزرگ از توت وزرد آلو وسایر اطمعه واشربه و خوشی ونشاط بر شاخساران وبه دره می پیچد .تا اول قوس این بساط واین باغ گرم است بعد به قشلاق زمستانی کوچ میکنند وزمستان را به خوشی به امید بهار دیگر میگذرانند . وکیل ۲۹عقرب ۱۴۰۳ چهارسده #ولایت_غور #باغ_کنداخ #چارسده #پاییز_افغانستان #موسیقی_محلی #زندگی_روستایی #طبیعت_افغانستان #دره_مرغاب #گلابی_و_توت #زندگی_کشاورزی #GhorProvince #KhandakhGarden #Chaharsada #AutumnInAfghanistan #LocalLife #RuralAfghanistan #MurghabValley #AfghanNature #TraditionalVillageLife
This error message is only visible to WordPress admins

Reconnect to YouTube to show this feed.

To create a new feed, first connect to YouTube using the "Connect to YouTube to Create a Feed" button on the settings page and connect any account.

گزارشات و مصاحبه ها