آرشیف

با تـــو  رگهای غزلــهایم ، تپش و رویش  و زیباییست
مثل احساس قشنگ عشق، لطف منظومه ی رویاییست
مثل یک شاخه ی گــل بی تــو راه گــم کـرده ی بارانم
بغض بیداد  زمستانی ، لــحظه هــا تلــخ  شــکیباییست
آمدی دلــهره ها کوچید ، آمدی غصه شکست و ریخت
خــانه و شیشه و سقــف ودر، نفس گــرم   دلآر اییست
باز در ناز دو دست تــو، معبد خــاطره هــا گــل کــرد
باز  چشمــان ســیاه  مــن ، شاهـــد  رفــتن   تنهاییست
بی تو دیـوار و در و جــانم، وسعت ســرد خــزانی دور
باتــو گلــخانه ی دل روشن ، مثل ابریشم  صحراییست
 
 
 

نم نم رویا

 
یک شفقداغی به رنگ  چشمهایت در نگـاهم  بیقراری می کند
 زرد وسرخِ شعله ی چشم سیاهت  درتن من گلنگاری می کند
در حــریر ابر زریِنی  برروی شــانه ی  باغ  ســـحرگاه بـهار
قاب تصــویر خـیالت جلوه ی چـشم مرا  آیـینه  کاری  می کند
بعد تاریک تـگـرگی که ظـریف گل  انــدام مــرا می فــرســود
سرنوشت زندگــی میبارد  و پاییزِ مـرا عطــر بهاری  می کند
ســایه ی قــد زنــی  را که تمامیت  رویای غزلــها  شـده است
یک  ســتاره  درتــن  داغ  زمین  ِمهــربانی  آبیــاری  می کند
 مثل باران تمـــوزی ، عطــر گــیسوی  بلند  بید  مجنون  چمن
  شــیشه وقــامـت دیــوار مــرا نازِ پــرو بال قـنــاری  می کند
مریم باغ ، لطف شهنامه ، صمیمانه ی  حافظ،  نوربلخیی سحر
باز در خــانه ی من زمزمه می بارد ومه نقره  نگاری  می کند
 
 
انتخاب و ارسال: امان معاشر