خدمت سروران و همدلان گرانقدر و ادب دوست هزاران درود باصفا و بی آلایش نثار می کنم.
شب گذشته تاریخ هشتم سرطان ۱۳۹۳ هجری آفتابی شاعر والاگهر و شیرین سخن جلالتمأب محترم محمد نعیم جوهر لطف و بزرگی نمودن بمن در تلفونم تماس گرفتن و از فیوضات و دُر سفته های بکر شان بهر معانی و ادب بردم. درد دلهامان به درازا کشید استاد از لابلای سخنانم بر داشت های نمودن بلاخره صحبت به پایان انجامید.

دیروز بعد از چاشت تاریخ ۰۹ سرطان ۱۳۹۳ هجری آفتابی بوقت افغانستان در پیام خانه ای فیس بوکم غزل از جناب محترم جوهر صاحب دریافت کردم که حرف های دلم را با واژه های زیبا و ظریف آذین بسته بودن از خواندنش سخت بیقرار شدم خواستم بعد از بسیار وقتها که از مخمس سرودن دور مانده بودم این روزه را با این غزل نغز افطار مخمس کردم.
در نتیجه به کمک خداوند متعال مؤفق شدم.
این بود حکایت از شاه نزول این مخمس.
آرزومندم که مورد علاقهء علاقمندان شعر و سخن و هنر دوستان گران ارج قرار گیرد.
با ارادت و حرمت فراوان.
امپراطور

افغانستان

دعـــــــــا به درگه ای آن شـــوخ کی اثر دارد
بهــــــــار جلــــــــوه ای او دامن دگـــــر دارد

دلی شکسته ای او از غـــــم شکسته دلان
هــــزار گفتـــه و نا گفتـــه سر به سر دارد

بیــــــــا و نفخــه ای عیسی براش محیا کن
رمــــــــوز عشق تو بـــــار دگـــر هویدا کن

ز آسمــــان دلش روشنــــــــــایی کـرده فرار
سیــــاهی شب تـــــــارش کجـــــا سحر دارد
 

بلا زبانـــــه کشــی دارد از یمین و یســــار
سرشک دیده او رنگ بستـــــــه همچو انار

هنــــوز به گوشــه ای زندان ناامیــدی ها
گــــل بهـــــار تن اش داغ در جــــگر دارد
 

سـرش به زانوی غم تکه خــورده از غم ها
در این جوانی بهر جاست شهــــــره و رسوا

برای کشتــن “جوهـــر” در این زمانه هنوز
رقیــــب بد نظــــر اش تیشــــه در کمر دارد
 

دوشنبه ۰۹ سرطان ۱۳۹۳ هجری آفتابی
که برابر میشود ۳۰ جون ۲۰۱۴ میلادی سرودم

احمد محمود امپراطور
افغانستان