آرشیف

آمنه، مادری که یک فرزندش را در دفاع از کشور از دست داد و فرزند دیگرش از فقر و تنگدستی روانه ایران شد، ۴ طفل کوچک بدون مادر و حضور پدر، محبت والدین را از مادر بزرگ فقیر و پشت خمیده، میجویند.
عروس آمنه (مادر ۴ طفل)، چندی قبل حین ولادت با اطفال و این خانواده بیجاشده و مسافر خدا حافظی کرد. قسیم کوچکترین کودک این خانواده همواره چشم براه مادرش است، اما فرشته قسیم دیگر بر نمی گردد.
عبدالحکیم ۶ سال عمر دارد، وی میداند که مادرش برای دایم با وی، برادر کوچک و خواهرانش وداع گفته؛ اما چشم به راه خبر پدرش است، تا بداند که یگانه نان آور خانواده اش در کجا و در چی سرنوشتی بسر میبرد.
وی می گوید، پدرم دوماه است به ایران رفته، هیچ احوال از او نیست. مادرکلانم همه روز گریه میکند، بعضی اوقات سردی هوا را بهانه میکنیم و همه ی ما گیریه داریم.
آمنه با ۴ کودک، عروس و پسرش از قریه تیلک جلایی ولسوالی جوند ولایت بادغیس به دلیل نا امنی ها حدود سه ماه قبل به فیروزکوه، مرکز ولایت غور، بیجا شد.
آمنه ضمن از دست دادن پسر و عروسش، از یک سو سرپرستی کودکان یتیم، از سوی دیگر نبود مواد غذایی و سوخت وی را به اندازه ی رنجانیده که با هر نفس اشک میریزد و دست طلب برای حکومت و مردم دراز دارد، اما حکومت تا به حال نتوانسته لقمه ی نان و کیلو چوبی برای سوخت این خانواده تدارک نماید.
طبق خبرهای منتشر شده، مسوولان حکومتی و موسسات ملی و بین المللی در غور مدعی اند که برای حدود ۳ هزار فامیل بیجا شده از جنگ و خشکسالی در این ولایت بیشتر از یک صد دالر امریکایی به هر فامیل و ده ها تُن مواد غذایی و سوخت را توزیع نموده اند؛ اما چگونه ممکن است خانواده ی آمنه از این همه کمک ها محروم بماند؟
در صفحه رسمی ریاست امور مهاجرین نگاشته شده است که با تلاش های مکرر این اداره، موسسات مدد رسان از کمک به این خانواده اجتناب کردند، اما دلیل این کار را ذکر نکرده است.  
به نقل از مسوولان ریاست امور مهاجرین و عودت کنندگان، این خانواده به هر دلیلی که بوده از سروی نهاد های مدد رسان در فیروزکوه بازمانده و تا به حال هیچ کمک مواد غذایی و پول نقد را از هیچ اداره ی دریافت نکرده است.
این مسولین می گویند که برخی موسسات در این مورد کوتاهی نموده و حتی کارکنان یک موسسه مدد رسان با این خانواده برخورد نادرستی داشته است.
محمد طاهر پیوندی، مدیر حمایت حقوقی ریاست امور مهاجرین و عودت کنندگان غور می گوید که برخی موسسات کمک رسان به بهانه های گوناگون از کمک به این خانواده ابا ورزیدن، آقای پیوندی در ادامه گفت که کارمند یکی از موسسات مدد رسان برای این خانواده گفت بود:" اگر خدا هم کمک تان کند، مه نمیکنم".
این خانواده در حال حاضر در محل بنام "دهن کندیوال" گذشته از سمت اول پولیس در یک مخروبه زندگی میکند.
 
پنجشنبه ۲۷ جدی ۱۳۹۷ برابر است با ۱۷ جنوری ۲۰۱۹
نویدالله پژواک
وبسایت جام غور