آرشیف

بخش فرهنگی دفتر مرکزی بنیاد فرهنگی جهانداران غوری

میر غلام محمد غبار در کتاب افغانستان در مسیر تاریخش می نویسد : شهاب الدین غوری در سال 1191 در طی یک جنگ بزرگ با یکصد بیست هزار سواره ی خود پتهورای و کاندی رای دهلی را با سه صد هزار عسکر شان بشکست و اجمیر و سوالک و هانسی و سر سیتی را بگرفت.
در سال 1192 بنارس را از چچین رای متصرف شد و در سال 1195 تا نزدیک آگره سوقیات نمود. قطب الدین ایبک والی غور بعد ها دهلی را فتح کردو پایتخت قرار داد، همچنین او قنوج و نهرواله ، بداون وغیره را بگرفت . به این صورت خطبه سلطان غیاث الدین از کناره خضر تا سواحل جمناو از جیحون تا بلوچستان خوانده شد.
ازین ببعد دولت های مسلمان افغانی چون قطبیه،شمسیه، غیاثیه، خلجیه، تغلقیه،خضر خانیه ، لودیه ، سوریه، بنگریه و کرایی در حصص مختلف هندوستان تشکیل شد، در طی شش قرن صفحه جدیدی در تاریخ تمدن وفرهنگ آنکشور عظیم بوجود آمد،که تشریح آن به تاریخ هند است.
غبار با کمی بی میلی اضافه میدارد که : قدرت دولت غوری بجایی رسید که بعد از مرگ تکش خوارزمشاه سلاطان محمد خوارزم شاه چنین پیامی ( بقول منهاج السراج) به سلطان غیاث الدین و شهاب الدین فرستاد :
« من بنده محمد تکش التماس می نمایم که مرا سلاطین بفرزندی قبول کنند وگر شایستگی فرزندی ندارم می باید که سلطان غازی (شهاب الدین)مادر مرا که خداوند جهان است در حباله خود آوردو مرا که محمدم به بندگی و فرزندی قبول کند تا من بنده جهانرا به اسم و سکه آن جناب اعلی و خطبه آن حضرت والافتح کنم و به تیغ برای بندگان آن درگاه جهان پناه گشایم و یکی از بندگان باشم.»
سلطان محمد با این تقرب میخواست که ولایت نیشاپور رادردست داشته باشد، ولی این خواهش او پذیرفته نشدو درطی جنگ های که بین غور و خوارزم واقع شد خوارزم شاه مغلوب گردید خراسان شمال مغربی را از دست بداد، چنانکه کا کای اوسلطان شاه با قوای فراختائیان کاشغرستان در سال 1191 در مقابل دولت غوری مغلوب گردیده بود.