آرشیف

در روز های اخیر دوست گرامی ام ژورنالیست آزاد و پرتلاش، رساله¬ی «راهی که من آمدم . . . » اثر گزیده های خاطرات دوست دیرینم دکتور شمس الحق آریان¬فر نویسنده، شاعر، پژوهشگر و ادبیات شناس دانشمند که شامل 142 صفحه و در برگیرنده¬ی 136 خاطرات است و به ویراستاری محترم انجنیر فریدون فرهمند در میزان سال جاری خورشیدی اقبال چاپ یافته جهت مطالعه چند روزی به اختیارم قرار داد، از لطف این ژورنالیست عزیز سپاسگذارم. 
من با مطالعه این اثر دریافتم هدف از نشر این رساله یادآوری گوشه¬ی از حقایق و سرنوشتی است که با طرز بیان ساده و موجز منحیث یک نویسنده¬ی آگاه دریافت خود و دیدگاه های خود را که شاهد آن بوده ترتیب و به مطالعه¬ی افراد جامعه مخصوصا برای نسل جوان که آینده سازان کشور اند، تقدیم می¬کند. بی گمان این خاطره¬ها در آینده جزء از تاریخ کشور عزیز ما خواهد بود. 
و اما، در این رساله آن¬چه خود نویسنده¬ی محترم می¬نویسد: ". . . در تمام عمرِ آگاهانه¬ی خویش بی تفاوت نزیسته و هرگز از مسیر مستقیم منحرف نشده است." الحق چنین است. 
من با آن کوتاه نوشته¬ی مختصر نشر این اثر را به استاد گرامی، ادیب عزیز، محترم آریان¬فر تبریک گفته، طول عمر و زندگی با سعادت در تمام عرصه های زندگی از خداوند آرزومندم تا همیشه راه شان سبز و آسمان زندگی شان پر ستاره باد. 
آمین.