آرشیف

مقدمه

شعر با خیال، احساس، عاطفه، موسیقی و روياهای لطیف شاعرانه پرورش میيابد و از اقیانوس بیکران عشق و محبت سیراب می شود. غزل بیشتر از شور و جذبۀ عشق مايه می گیرد و نجوای رنگین و آهنگین دل است. اگر عشق، مستی و طرب را از غزل بگیريد چیزی جز واژگان مرده و بی روح باقی نمی ماند. بی سبب نیست که عشق در قلب عرفان پويا و مثبت نهفته بوده و در تاريخ ادبیات خراسان زمین خاصه در اشعار تغزلی و غنايی جايگاه ويژه يی دارد.
به راستی اگر آدم در اعماق وجود خود، در ژرفنای امواج مغز و در البالی دلهايی که چون چشمۀ حقیقت پاک و شفاف اند، به سیر و سیاحت بپردازد به چیزهايی دست می يابد که در زندگی عادی و روزمرۀ هرگز به حاصل آمده نتواند. از اين جاست که هرکسی شاعر شده نمی تواند و هردلی ويس و رامین، مجنون و لیلی، فرهاد و شیرين، رابعه و بکتاش ، جاللی و سیاه موی و … شده نمی تواند. آنچه ما در فرهنگ و مدنیت خود به عنوان ارزشهای ناب داريم با عشق، محبت، صداقت، نیکی، بی ريايی، صفای دل و عرفان مثبت آمیخته است. اگر اين ارزشها را از فرهنگ، ادبیات و مدنیت خود بگیريم جز افراطیت کور، تعصب هستی سوز و تح ّجر تاريک چیز ديگری باقی نمی ماند.
هرگاه انسان ها به آوازهای جان و دل که از نای عشق، محبت و هنر بدرآيد گوش فرا دهند و لحظه يی در خلوت دل به خود بینديشند، آن انرژی های پاکیزه و نابی که در فطرت انسانی نهفته است و از امواج بیکران مغز متجلی می شود، آنان را از بدی، دل آزاری، توهین به ديگران، ظلم، ستمکاری و هیوالی حرص و آز )به طور حقیقی نه رياکارانه( دور می سازد.

مجموعه شعر در اینجا