آرشیف

در سخن در شعر و در گفتار نیک 
شاعر خوشنام دوران (همنوا )

دفتر اشعار از خود یادگار 
ماندست چون در و مرجان (همنوا)

شاد میکرد بزم یاران با سرود 
مست و مستان همچو مستان (همنوا) 

مجلس آرا بود با خلق نیکو 
خنده بر لب شاد و خندان (همنوا) 

هریکی فرزند او صاحب کمال 
چون ستودی علم و عرفان (همنوا)

دوستان در ماتم اش با چشم تر 
هریکی گویند گریان (همنوا )

التجا دارم به تو نیکی کند 
در قیامت با تو یزدان (همنوا)

از صفت اش هر چی میگویم کم است
در سخاوت مرد میدان (همنوا )