آرشیف

ساری گّ مّ پّ دّ با تار دل دارد سـر مسـتی
ز گرمای گـده در سـردی چوتال می جوشد

بنرمی راگ درباری زند برگوش دل چنگی
زلال بـابـری در چـشـمۀ سـلسـال می جوشد

ز طرز بهـروی سـاز خـراباتی بگیرد شـور
در آواز سـرآهنگ سُـر ها همبال می جوشد

مقام شـور از سی لحـن باربد قصه می گوید
پر سـیمرغ گـویی در هـوای زال می جوشد

ز سـمفونی تـوازن می کند پـرواز رویـایـی
نوای گرم و رنگین از دل زلزال می جوشد

حجازوشش مقام از رگ رگ عشّاق میخیزد
نـوا و خـسـروانـی بـر لـب قـوّال می جـوشد

شباب واصفهانی می کند زنگوله راسرمست
همایـون با مقـام راهــوی در هال می جوشد

غزال و اوج با ماهور و آسا می خورد پیوند
فلک خوانی وقرصک دردل طبّال می جوشد

کوک دوتار با سوز دوبیتی می شـود موزون
ز سُـرنای کهن شـور و نـوای نال می جوشد

نگار و نیریـز و چـند گاهـان می کند غـوغـا
ز فـرهنگ خراسـان نغمه و امثال می جوشد

ز فـارابی و سـیـنا و بنایـی سـاز مـا شـد سُر
غـزل وار تمـدن در هـمـه احـوال می جوشد

تُن رنگ صدا درسازدل ها می شود موزون
دم بهــزاد و مـانـی در دل تمـثـال می جـوشد