آرشیف

بر لـب بـحـرم؛ لیکن تـشـنـه لـب افتاده ام
کام خشکـم را بـه آب چـشمۀ دل تـر کنید

از دم آهـنـگـران دیگـر نمی خـیـزد نفـس
لعل و مرجان وطن را زیب انگشتر کنید

گرزعشق پاک دل مهر و وفا داری بکف
دسـت لطف و همدلی بر گـردن دلبر کنید

آسـتـیـن پـارۀ مسکـین نـشان فـقـر نیـسـت
گـر لباس دانـش و فضل وهنر در بر کنید

رسـتمی بایـد که پـشت دیـو دشـمن بشکـند
پـور زالی را ز نـو یابید و سرلشکـر کنید

ازدم شمـشیرصحراگـرد وحشی خـسـته ام
آتــش گــرم تـمــدن در دل مجـمــر کنـیــد

ازسراب خشک صحرای عرب دل برکنید
چـشمۀ پاک وطـن را زمـزم و کـوثر کنید

از نظام بردگی سودی نشد حاصل به کس
روح آزادی و اسـتـقـلال در پـیـکـر کـنیـد

نور فـرهنگ و تمدن از خراسـان شد بلند
ایـن فـروغ جـاودان را زینـت خـاور کنید

با گـزینش هـا ز دسـت آورد پـر بار بـشر
بـر جهان نـو نگاه هـایی ازیـن منظر کنید

بـا دل ممـلـو ز انــوار تـمــدن در جهـــان
چتر خـورشـیـد خـردورزی فراز سر کنید