آرشیف

تداعی فی البداهه ی رمزی، ذهنم را آنن دگرگون ساخت و خودم را شگفتزده… که ای وای اینکه، جامعه ی جهانی چرا مردم و کشور مان را از طاعون تروریستی ی طالبی ظاهرن نجات داد؛ اما بازهم چرا طی یک دهه عملن، به همان طالب تروریست جان داد و جان افرینش شد؟
شاید اکثر مان متوجه نبوده باشیم که باز کردن آهنگ بلند دموکراسی، حقوق بشر و آزادی زنان و چه و چه که شعار های دایمی و کارآمد برای تصاحب و اشغال و تحت فشار قرار دادن کشور ها میباشد امر تازه ای نیست. فراعنه غرب و نوکران شان ( کشور های اسلامی و فراتر از اروپای غرب) به بهانه محو شبکه های تروریستی القاعده و طالبان به افغانستان هجوم آوردند. تروریزمی را که خود در پاکستان بنا نهاده و رشد دادند، اکنون نیتنها در افغانستان دوباره فعال ساختند، بل در کشور های آسیای میانه، سوریه؛ عراق و افریقای مرکزی بنامهای " النصره"،" داعش" … و عنقریب هم به نام دامس که طالبان افپاک نیز به حیث مجرب ها در تشکیل و تکمیل ان ها دخیل شمرده میشود، نیز اکسپورت کردند. چه برای تعمیل اهداف جیوپولیتیک و چه برای حصول و تسخیر و غارت طلای سیاه در عراق.
بیایید کوتاه و کوتاه، به رمزگشایی تروریزم طالبانی بپردازیم:
اظهر من الشمس است که طالبان پروژه ی انگلیسی است و سند و اثباتی درین زمینه در کار نیست. زیرا صد ها سند در مورد بروز داده شده است. وقتی طالبان پروژه ی انگلیسی است، پس آقای حامد کرزی شخصن خود اعتراف و ادعا کرده است، در تاسیس این پروژه در سال 1993 درکویته ی پاکستان سهیم بوده است، پس حامد کرزی کی است؟ کرزی یک طالب و کرزی هم جزء پروژه ی انگلیس، انگریزی است.
درسال 1996 آل سعود و کشور های حاشیه ی خلیج فارس و پاکستان ضمن پشتیبانی و حمایت بیدریغ مالی ، نظامی، لوژیستیکی و … آنن حاکمیت امارت اسلامی طالبان را در افغانستان به رسمیت شناختند. 

حاکمیت هایی اسلامی ایکه توسط انگلیس بر اریکه ی قدرت و تاج و تخت نشسته اند و امروز به قول سایت ویکی لیکس از تروریزم حمایت میکنند؛ بازهم صدها سند در مورد وجود دارد که درین مختصر گنجایش بازگویی ندارد.
اینکه زندان های افغانستان را از وجود جانیان طالب تهی ساختند، تعجب برانگیز نیست. و اینکه جناب اشرف غنی طی کمپاین انتخاباتی درولایت قندهار گفتند،" وعده کرده بودم که طالبان را از زندان ها رها میکنم، رها کردم (دستک زدن و ابراز احساسات عمیق)"، پس، آیا این آقا مشمول همان پروژه ی انگلیسی- پاکی نیست؟
بیشتر رسانه ها وشبکه های خبری داخلی و برونمرزی افغانستان به پیروی از حاکمیت پوشالی مافیایی کرزی، وقتی به گزارش هایی از جنایات طالبان میپردازند، آنان را شورشیان، نیروهای مسلح مخالف، افراد ناشناس، اپوزیسیون مسلح میخوانند.درست طوریکه جناب دکتر سپنتا اذعان داشته بودند که خارجی ها به ما اجازه نمیدهند تا نام طالبان را بگیریم. آیا این حکم در مورد رسانه ها هم صدق میکند؟ پیروی از چنین سیاستی ادعای مستقل بودن چنین رسانه هایی را زیر سوال قرار نمیدهد؟
من به همه ی قلمبدستان شجیع، خردورز و روشنگر و مدافعان حقوق انسان و انسانیت احترامانه پیشنهاد مینمایم که در نبشته ها و مقالات خویش کاربرد نام اصلی و واقعی، مسجل و مکمل طالبان را مورد استفاده قراردهند (طالبان تروریست، طالبان مزدور، نیرو های نیابتی انگریزی – پاکستانی، گروهک وحشت و دهشت … و طالبان بربریت ).