آرشیف

عـــــزتِ فـــــزون باشـــــد، زاده ای حـلالی را
بــــا خـــود هــــر کجــــا دارد، مکتـب تعالی را
کارگـــاه این گــردون، هـرکه را دهـــد منصب
مسنــــدی گِل و لای است، کـــوزه و کلالی را
عمــــر رفتـــه ای خود را، زندگـــانی بشماریم
جشن ماتـــم و درد است، ختم ماه و سالی را
کی سفیــــد میـگردد، بخت تـــار و تنــگی مــا
رنــج آب و صــابــون است، زنـگی و ذغالی را
جنس هــرزه در بـــازار، پیش سفــله دارد جـا
دخــلِ از قســـــم باشـــد، دکــــه ای بقالی را
سگ گــرنده میــگردد، در قــــلاده و زنجیــر
با سخن نگـــردد راست، شخــص بدسگالی را
دیگی مردمی دانـــــا، دیــــر جــوش می آیــــد
هـر کجا صــــدا باشد، کاســــه هــای خالی را
شیــر از غــــرورِ خود، استخـوانِ همت خورد
شهـــــــرتِ دگــــر افتــاد، حیـله ای شغالی را
از هنــــر مگو اینجـــا، از ادب مپـــرس هرگـــز
ز هـــر چه کـــرده پیش آید، نقش …یه مالی را
هــــر نفــس زنــــد در دل، آتشِ قمـــارِ مـــرگ
طــاس عشــق مـی بــــــازد، رنــگِ چاروالی را
تنگ گشتـــه است اوزان در سخن طـــرازی ها
نکته سنـــج کـــم باشد، بـــزمِ قیــل و قالی را
نی فسانه شد برخلق، رود و چنگ دیگر نیست
ســـاز مانــــده و میـــدان، نعـــــره ای قوالی را
آب اش آبلـــــه باشد، مُـــــزد شست نــان جـو
خورد و نـوش دیگر نیست، سفـره ای جوالی را
در جهــــان رنگ و بو، محمـود ار کننـد پرسان
مـی پسنـــد از هـــــــر چیـز، طـــرزِ اعتدالی را

—————-—–
بامداد جمعه ۱۱ ثور ۱۳۹۴ هجری خورشیدی
که برابر میشود به ۰۱ می ۲۰۱۵ میلادی
سرودم
احمد محمود امپراطور
کابل/افغانستان